Anamnese en spirometrie onderscheiden astma van COPD

De onderzoekers bekeken bij 532 patiënten, met een leeftijd tussen de 30 en 80 jaar, welke longsymptomen ze hadden. Daarna ondergingen de patiënten zowel een basale spirometrie met reversibiliteitsmeting als een specialistisch longfunctieonderzoek (statische longvolumina, hyperreactiviteit en diffusiecapaciteit). Al deze onderzoeken werden uitgevoerd in de tweede lijn. Aan de hand van deze onderzoeken bepaalden 2 longartsen of er sprake was van astma of van COPD.

Opzet 

De onderzoekers keken met een multivariabele, logistische regressieanalyse naar 3 scenario’s: alleen uitgebreide anamnese, spirometrie (zoals ook wordt verricht in de eerste lijn) en specialistisch longfunctieonderzoek (alleen mogelijk in het ziekenhuis). Zij berekenden de area under the curve (AUC) voor elk scenario, waarbij ze de door de longarts gestelde diagnose als gouden standaard gebruikten.

Uitkomsten 

In totaal kregen 84 patiënten de diagnose astma en 138 de diagnose COPD; 310 patiënten hadden geen chronische longaandoening. Als alleen de anamnese werd gebruikt voor het bepalen van de diagnose astma of COPD bleek de AUC 0,84 (95%-BI 0,78 tot 0,89). Toevoeging van spirometrie verhoogde de AUC naar 0,89 (95%-BI 0,84 tot 0,93). Als de specialistische longfunctiemeting werd toegevoegd, bleef de AUC 0,89 (95%-BI 0,85 tot 0,94). Een kanttekening hierbij is dat de berekeningen werden uitgevoerd op data uit een eerder onderzoek (DIMCA-studie, 2007), waardoor diverse diagnostische tests niet zijn meegenomen en bijvoorbeeld het astma-COPD-overlapsyndroom niet kon worden vastgesteld. Doel van dit onderzoek was echter vooral om onderscheid te maken tussen COPD en astma in de grootste groep, waar geen overlap in diagnoses is.

Tot slot 

Om onderscheid te maken tussen astma en COPD komen we in de huisartsenpraktijk dus al een heel eind met een goede anamnese, eventueel aangevuld met spirometrie. Verwijzing voor tweedelijnsdiagnostiek lijkt hier weinig aan toe te voegen.