Kans op lagerugpijn? Gordel om!

Al eerder bleken de gordels niet effectief te zijn als primair preventief middel. Driehonderdzestig thuiszorgmedewerkers met zelfgerapporteerde rugklachten in de twaalf maanden voorafgaand aan het onderzoek werden verdeeld in twee groepen. Beide groepen ontvingen gedurende twaalf maanden de gebruikelijke zorg (zoals tiladviezen) voor lagerugpijn. De interventiegroep kreeg tevens een lumbaalgordel (keuze uit vier modellen). De medewerkers droegen de gordel op werkdagen waarop ze verwachtten last van lagerugpijn te krijgen. Op een kalender tekenden ze de dagen met lagerugpijn aan, net als het ziekteverlof, het al dan niet dragen van de gordel en de ernst van de pijn in de week daarvoor op een schaal van 1 tot 10 (Quebec Back Pain Disability scale). Roelofs bekeek de kalenders na 1, 3, 6, 9 en 12 maanden. Alle deelnemers rapporteerden gemiddeld 8,6 dagen per maand lagerugpijn. Per jaar waren ze ongeveer 45 dagen ziek. De interventiegroep rapporteerde minder pijn op de Quebec-schaal en had bijna 5 dagen per maand minder pijn dan de controlegroep. Op het totale ziekteverzuim was geen effect. Een kosteneffectiviteitsonderzoek aan de hand van kostendagboeken liet zien dat de interventie van het dragen van een gordel een directe kostenbesparing opleverde van 235 euro per werknemer in de onderzochte periode. In kwaliteit van leven was er geen verschil. Het voornemen een lumbaalgordel te blijven gebruiken door werknemers met recidiverende lagerugpijn wordt voornamelijk bepaald door een positieve attitude ten aanzien van het dragen hiervan. Het creëren van voldoende sociale steun op de werkvloer lijkt de therapietrouw te verhogen. In tijden van concurrentie en bezuinigingen een belangrijke boodschap. (Wilma Spinnewijn)