Moet ik met mijn kind naar de dokter?

Dat blijkt uit een Nederlands vragenlijstonderzoek. Bovendien herkennen ouders bepaalde alarmsymptomen niet.  

Onderzoekers wilden achterhalen welke symptomen voor ouders aanleiding zijn om contact op te nemen met de huisartsenpraktijk, en hoe het oordeel van ouders en artsen hierin verschilt.  

Testcase 

Via een vragenlijst kregen 200 Nederlandse ouders met een kind tussen 1 en 12 jaar 4 cases voorgelegd van een 6-jarig kind met acute klachten. De cases startten elk met een basissymptoom – buikpijn, rhinitis, hoofdpijn, mank lopen – dat daarna verslechterde.  

De ouders gaven aan bij welke specifieke symptomen zij een huisartsenpraktijk zouden benaderen. Daarnaast gaven 36 huisartsen en 18 kinderartsen aan op welke momenten zij contact tussen ouders en een praktijk noodzakelijk vonden. 

Vroeger of later 

Bij de rhinitiscasus zochten ouders eerder hulp dan de artsen nodig vonden, terwijl dit bij de hoofdpijncasus juist andersom was. Bij de casus met buikpijn verschilde het moment van consultatie tussen de artsen en ouders niet. In het geval van het mank lopende kind was er net geen significant verschil, maar zochten ouders in het algemeen wel later hulp dan de artsen wensten. Koorts was alarmerender voor ouders dan voor artsen.  

Ouders herkenden een aantal alarmsymptomen bovendien niet, zoals pijn in de rechteronderbuik, dubbelzien en somnolentie. 

Inzichtelijker 

Dit onderzoek maakt duidelijk dat onderwijs over deze verschillen voor ouders én artsen zinvol is. Zodra huisartsen zich bewust zijn van de verschillen van inzicht kunnen zij dit expliciet meenemen in hun communicatie met ouders. Dit is vooral van belang bij symptomen waarbij ouders (opnieuw) contact moeten opnemen met de praktijk. Verdere bevordering van de kennis van gezondheid en ziekte bij ouders is ook nog steeds hard nodig.