Vitamine D: wondermiddel of zoethoudertje?

Theodoratou et al. onderzochten de literatuur op de relatie tussen vitamine D en 137 verschillende aandoeningen. In totaal bestudeerden zij hiervoor 107 systematische reviews, 74 meta-analyses over observationeel onderzoek en 87 meta-analyses over RCT’s. Ondanks gevonden correlaties tussen de vitamine D-concentratie in het serum en verschillende aandoeningen, konden zij de in het verleden gedane claims voor de effectiviteit van vitamine D-behandeling, meestal niet bevestigen.

Onder meer vonden zij onvoldoende bewijs voor het preventief op grote schaal voorschrijven van vitamine D aan ouderen, ter voorkoming van fracturen en vallen. Evenmin voor de behandeling van allerlei aspecifieke klachten van meestal allochtone vrouwen met een verlaagd serum-vitamine D. Voor deze en tal van andere indicaties lijkt momenteel de wetenschappelijke relevantie te ontbreken. Het argument dat het hier om een relatief veilig en goedkoop middel gaat is misschien wel verleidelijk, maar geeft arts en patiënt het misplaatste gevoel toch iets nuttigs te doen. Dan wordt de behandeling met vitamine D een zoethoudertje en verhindert deze dat er aandacht gaat naar zaken waarvan de effectiviteit wel bekend is, zoals een gezonde manier van leven, veel bewegen, vermindering van bekende risicofactoren of het aanpakken van de echte problemen.