De laatste decennia heeft het Nederlands wetenschappelijk onderzoek in de huisartsenpraktijk zich sterk ontwikkeld. Het feit dat de middelen beperkt zijn, maakt het noodzakelijk deze efficiënt in te zetten voor relevante vragen rond aandoeningen die de huisarts regelmatig ziet. Een goede reden om eens op een rij te zetten waar het huisartsgeneeskundig onderzoek over gaat.
Om het lopend onderzoek te inventariseren, benaderde Marlous Kortekaas de acht afdelingen huisartsgeneeskunde en drie andere instellingen die veel onderzoek doen in de eerste lijn: het NIVEL, IQ Health Care, en het Trimbos-instituut. Van de 325 benaderde onderzoekers reageerde 86%. Het leverde gegevens op over bijna 300 onderzoeksprojecten. Iets meer dan de helft van de onderzoekers is arts, tweederde is vrouw. De helft van de projecten heeft een klinische vraagstelling. Randomized trials en observationele cohorten zijn de meest gekozen onderzoeksopzetten.
De auteurs vergeleken de verdeling van de projecten over de ICPC-hoofdstukken met de verdeling van huisartscontacten. Voor de meeste hoofdstukken werden geen grote verschillen gevonden tussen beide verdelingen. Er zijn echter meer projecten op het gebied van hart- en vaatziekten, diabetes mellitus en psychische aandoeningen dan je op grond van de epidemiologie zou verwachten. Huidaandoeningen zijn daarentegen juist ondervertegenwoordigd.
De gerapporteerde lacunes in NHG-Standaarden lijken nauwelijks aanleiding voor nieuw onderzoek, 39% van de onderzoekers was echter wel bekend met de ‘lacunebak’. Een gezamenlijk initiatief van het NHG en onderzoekers heeft geresulteerd in een onlangs gelanceerde website waar zowel de kennislacunes als het lopend onderzoek zijn terug te vinden (www.nhg.org/lacunes). Het ZonMw-subsidieprogramma Huisartsgeneeskunde en Ouderengeneeskunde zal bijdragen om onderzoek gedurende een aantal jaren (2013-2020) gericht te stimuleren.
Literatuur
- 1.Kortekaas MF, et al. Towards efficient use of research resources: a nationwide database of ongoing primary care research projects in The Netherlands. Fam Pract 2014;31:229-35.
Reacties
Er zijn nog geen reacties.
