Bij vermoeden van een soa wordt een kweek of PCR gebruikt om de soa aan te tonen of uit te sluiten. Toch wordt er nog weleens een diagnose gemist. Zo is Neisseria gonorrhoeae soms alleen aantoonbaar in het anorectale gebied of in de orofarynx, zonder dat er sprake is van een genitale infectie. Blijven controleren, luidt het devies.
Onderzoekers analyseerden meer dan 17.000 soa-tests om het voorkomen van gonorroe-infecties op het lichaam te onderzoeken. Bij bijna 2% was sprake van een infectie met Neisseria gonorrhoeae. Tests die waren afgenomen van andere locaties dan het urogenitale gebied waren uitsluitend afkomstig van soa-poli’s; huisartsen beperkten zich tot urogenitale afname.
Bij 77% van de mannen en 60% van de vrouwen met een extragenitale infectie kon geen urogenitale infectie worden aangetoond. Van de patiënten met gonorroe werd 20% binnen drie tot twaalf maanden gecontroleerd en van hen had 17% een recidief.
De aanbeveling van de NHG-Standaard Het soa-consult om niet uitsluitend het urogenitale gebied te testen, vindt nog weinig navolging bij huisartsen. De onderzoekers benadrukken daarom ook de orofarynx en de anorectale regio te testen op Neisseria gonorrhoeae, zeker bij personen met een verhoogd risico zoals mannen die seks hebben met mannen. Daarnaast adviseren zij, in aanvulling op de standaard, drie tot twaalf maanden later opnieuw een gonorroetest te doen om herinfectie op te sporen. Tot slot adviseren zij controle twee weken na behandeling bij infectie van de orofarynx bij hoogrisicopatiënten, om zeker te zijn dat de behandeling is aangeslagen.
Bèr Pleumeekers
Literatuur
- 1.Den Heijer CDJ, et al. A comprehensive overview of urogenital, anorectal and oropharyngeal Neisseria gonorrhoeae testing and diagnoses among different STI care providers: a cross-sectional study. BMC Infect Dis 2017;17:290.
Reacties
Er zijn nog geen reacties.
