Patiënten met lage SES gaan vaker naar de HAP

Het onderzoek is gebaseerd op de Nivel huisartsregistratiedata in dagpraktijken (n = 251) en op de huisartsenposten (n = 27). De onderzoekers namen het inkomen per huishouden, gecorrigeerd voor het aantal mensen per huishouden, als maat voor de SES en splitsten de data op in 5 gelijke groepen. Niet-westerse migranten en stedelijke patiënten waren oververtegenwoordigd. Gemiddeld bezochten patiënten de dagpraktijk 4,2 keer per jaar en de HAP 0,2 keer. Patiënten met de laagste SES bezochten de HAP vaker (circa 0,29 keer per jaar) dan patiënten met de hoogste SES (0,14 keer; OR 1,48; 95%-BI 1,45 tot 1,51). De uitkomsten waren onafhankelijk van de aanwezigheid van chronische ziekten en acute (U1, U2, U3) of niet-acute (U4, U5) zorgvragen, en ook ongeacht of het om een nieuwe of chronische aandoening ging. In totaal werd 22% van alle contacten op de HAP toegeschreven aan het niet behoren tot de hoogste SES-groep, terwijl dit in de dagpraktijk maar voor 4% van de contacten gold. 

Strikt genomen betreft het onderzoek inkomen en niet SES, aangezien SES een combinatie van materieel vermogen, (macht en kracht van het) sociaal netwerk en vaardigheden en kennis betreft. Patiënten op de HAP zijn dus waarschijnlijk kwetsbaarder, ongeacht hun reden van komst of voorgeschiedenis. Het is belangrijk om na te denken over en onderzoek te doen naar het waarom achter deze verhoogde zorgvraag en wat we daarmee in de praktijk kunnen doen. De voorlopige aanbevelingen van de onderzoekers zijn onder andere anticiperen in de dagpraktijk met goede dossiervoering (die op de HAP kan worden ingezien) en extra aandacht voor (vangnet)instructies.