De onderzoekers vergeleken de kosten van IBS-patiënten in de eerste en de tweede lijn en weinig verassend bleken die kosten in de tweede lijn aanmerkelijk hoger. Het verschil in zorgkosten tussen IBS-patiënten uit de eerste en tweede lijn wordt niet verklaard door een verschil in ernst en impact van IBS: de patiënten in de eerste lijn waren klinisch vergelijkbaar met de patiënten uit de tweede. De onderzoekers concluderen dat IBS-patiënten in de eerste lijn thuishoren.
In een patiëntcontroleonderzoek vergeleken de onderzoekers financiële gegevens van een zorgverzekeraar (Achmea) van IBS-patiënten uit de eerste en de tweede lijn en ze vergeleken deze gegevens ook met een op leeftijd en geslacht gematchte controlegroep. In de controlegroep zaten eerstelijns en tweedelijns patiënten met een of meer chronische ziektes, maar zonder IBS. De eerstelijns patiënten, zowel in de interventie- als in de controlegroep, werden gerekruteerd via 23 academische huisartsenpraktijken van het netwerk van het Julius Centrum in Utrecht. De tweedelijns patiënten kwamen direct uit de financiële databestanden van Achmea: patiënten met de diagnosebehandelcombinatie IBS of in het geval van de controlegroep met een DBC voor de chronische aandoening. Gekeken werd naar de kosten voor consulten bij de huisarts, specialistische zorg, via de DBC-systematiek en prescriptiekosten een jaar voor en na de diagnosestelling.
Er werden 326 IBS-patiënten uit de eerste lijn vergeleken met 9274 IBS-patiënten uit de tweede lijn. De controlegroepen bestonden uit het dubbel aantal patiënten: 652 eerstelijns en 18.548 tweedelijns patiënten. De kosten per jaar per IBS-patiënt in de eerste lijn stegen 29% (€ 486) per jaar gedurende 3 jaar na de diagnose IBS. Voor de tweedelijns IBS-patiënt was die stijging 116% (€ 2328) per jaar gedurende een periode van 3 jaar (p < 0,01). De totale zorgkosten bleven gedurende de 3 jaar na de diagnose IBS hoger in de tweede lijn. In de controlegroep waren geen verschillen in zorgkosten zowel voor als na de periode van de diagnosestelling van hun chronische ziekte. Er waren ook geen verschillen in de zorgkosten tussen eerste en tweedelijns patiënten uit de controlegroep.
IBS-patiënten horen dus in de eerste lijn, niet alleen omdat de richtlijnen dat uit kwaliteitsoverwegingen aangeven maar ook in het kader van doelmatigheid. Slechts in geval van diagnostische onzekerheid en alarmsymptomen is een verwijzing geïndiceerd.
Reacties
Er zijn nog geen reacties.
