Beloop van postpartumdepressie

De onderzoekers baseerden zich op data van 5034 moeders uit een Amerikaans geboortecohort, van wie er 4866 minimaal 1 vragenlijst over depressieve symptomen invulden (30% vulde alle vragenlijsten in bij 4, 12, 24 en 36 maanden en 71% ≥ 2 lijsten). De symptomen werden gescoord op de Edinburgh Postnatal Depression Scale (EDPS) (range 0-15; hoe hoger de score hoe ernstiger de klachten). De onderzoekers haalden demografische en perinatale factoren uit de baseline vragenlijst en het klinisch dossier. Zij zagen 4 patronen in depressieve symptomen:

• Laag-stabiel (74,7%): EDPS bij aanvang 1,55; geen toename.
• Laag-toename (8,2%): weinig symptomen bij aanvang (EDPS 3,73), maar stijging (helling + 0,38 per maand).
• Matig-afname (12,6%): relatief veel symptomen bij aanvang (EDPS 6,22), maar afname (helling -0,44 per maand).
• Hoog-persisterend (4,5%): ernstige, persisterende symptomen (EDPS 9,83; helling -0,30 per maand).

Vergeleken met de groep ‘hoog-persisterend’ zaten oudere en en met name hoger opgeleide moeders vaker in een groep met mildere symptomen: OR respectievelijk 1,10 (95%-BI 1,05 tot 1,15) en 2,52 (95%-BI 1,36 tot 4,68). Voor moeders met depressie of diabetes gravidarum in de voorgeschiedenis was de relatie omgekeerd: OR respectievelijk 0,07 (95%-BI 0,04 tot -0,10) en 0,23 (95%-BI 0,08 tot 0,68). Subfertiliteitsbehandeling, meerlingzwangerschap, BMI, zwangerschapshypertensie en geslacht (van neonaat) waren niet van invloed.

Dit onderzoek laat zien dat driekwart van de vrouwen postpartum nauwelijks depressieve symptomen ervaart, maar als er depressieve symptomen optreden zijn er duidelijke verschillen in beloop. In de praktijk moeten huisartsen, naast de bekende risicofactoren, ook diabetes gravidarum als risicofactor voor postpartumdepressie overwegen. Daarnaast vormen hogere leeftijd en opleiding van moeder mogelijk beschermende factoren voor ernstige symptomen.