De betekenis van pijn op de borst voor de diagnostiek van coronaire hartziekte en myocardinfarct

Hoe kan de huisarts met zijn beperkte diagnostische mogelijkheden onderscheid maken tussen patiënten met een hoge en patiënten met een lage kans op emstige cardiale pathologie? Volledige zekerheid is niet haalbaar en het in alle gevallen realiseren van maximaal haalbare zekerheid vraagt een te hoge prijs in termen van patiëntenbelasting en medicalisering. Daarom moet men binnen redelijke grenzen werken met onzekerheden. In dit artikel worden hiervoor enkele bouwstenen aangereikt. Op basis daarvan is het alleszins redelijk dat de huisarts patiënten die op grond van de anamnese een kans van 5 procent of minde rop coronaire hartziekte hebben, zelf vervolgt. Anderzijds dienen patiënten met typische angina pectoris bij wie mogelijk een coronaire operatie is geindiceerd, uiteraard te worden verwezen. Tussen deze twee uitersten is het verwijsbeleid sterk afhankelijk van de diagnostische mogelijkheden en therapeutische vaardigheden van de huisarts.