Fout

Een vriend van me was ooit kraanmachinist op de grootste kraan die er toen was. Op een dag weigerde hij een klus. Het was gevaarlijk, schatte hij in. Zijn baas ontsloeg hem direct en deed de heisklus zelf. De kraan viel om, met veel schade, toevallig zonder slachtoffers. Zijn baas heeft hem de volgende dag gesmeekt weer terug te komen. Dat gebeurt dokters ook. Soms zijn dokters als de kraanmachinist, of als de kraanbaas. Zelf heb ik het onlangs ook mis gehad. Ik dacht dat de klachten die in zes weken waren toegenomen op dat moment geen spoed waren; eerst maar twee dagen medicijnen. Hielp het, dan rustig uitzoeken. Hielp het niet, dan voor het weekend de specialist erbij. Ik heb dat niet goed ingeschat. De tweede dag was het uit de hand gelopen. Natuurlijk heeft die man de pest in. Daar moeten we nog een keer over praten, want hij heeft gelijk. Maar wat moet je nu als dokter met zo’n rotgevoel? Dat boze, dat vloeken op jezelf? Die man heeft daar geen boodschap aan. Schat je iets verkeerd in door gebrek aan ervaring soms? Meestal is dat het niet, weet ik uit ervaring. Dagelijks zie ik jonge dokters prima werk doen. Ik zou zo patiënt bij ze worden. Het kan ook teveel ervaring zijn. Je hebt zoveel gezien, maar vergeet dat elke gebeurtenis een uitzondering is, of kan zijn. Bij deze man was dat zo, hij had ook iets uitzonderlijks erbij, iets wat je niet kunt zien. Veel of weinig ervaring, begrijpelijk gemist of gewoon verkeerd ingeschat, dat rotgevoel blijft. De onzekerheid en de zelftwijfel beïnvloeden elke beslissing daarna, wekenlang. Dan vind ik dat ik een rotvak heb. Dan wil ik kraanmachinist worden. Nico van Duijn