Samenvatting
Samenwerking in de eerstelijns gezondheidszorg kent een groot aantal schakeringen naar aard, vorm en omvang. In de zeventiger jaren was het onderwerp een geliefd thema in de huisartsgeneeskundige literatuur, waarbij het accent vaak lag op de multidisciplinaire samenwerking en dan vooral op de positieve aspecten daarvan. Na een period van publicitaire luwte lijkt de tijd rijp voor een voorlopige evaluatie. De meningen blijken nog steeds verdeeld; in het bijzonder wordt zeer verschillend gedacht over de gestructureerde multidisciplinaire aanpak. Wat bovendien opvalt, is de teleurstellende schaarste aan harde onderzoeksgegevens. Samenwerken lijkt nog steeds meer een kwestie van persoonlijke maak dan een op rationele gronden gebaseerde keuze.
Reacties
Er zijn nog geen reacties.
