NHG-Standaard Angst

In H&W 2012-2 stond de herziene NHG-Standaard Angst. Het valt mij op dat deze versie zeker een verbetering is, maar dat er ook twee zaken missen. Een stapsgewijze benadering behoeft toch naast een diagnostisch instrument zoals de 4DKL ook een instrument om te evalueren of de genomen stap effectief is. Een korte checklist, zoals de CCQ bij COPD, zou welkom zijn.1 De 4DKL is te lang, maar de schaal ‘distress’ kan volstaan. Immers, er is geen angst zonder hoge distress. Een alternatief is de Nijmeegse vragenlijst voor hyperventilatieklachten (NVL) waarop patiënten met angst hoog scoren. Ten tweede valt op dat in de eerste stap alleen ‘problem solving’-technieken (PST) als aanvulling wordt genoemd, maar dat het inzetten van psychofysiologische technieken voor spanningsregulatie ontbreekt. Historisch hebben ontspanningsoefeningen altijd een rol gespeeld in gedragstherapie, maar recent is ook de waarde van ademregulatie en van psychofysiologische technieken aangetoond.

In de Nederlandse setting zijn diverse methoden van spanningsregulatie in omloop. Zo hebben wij de behandeling van patiënten geëvalueerd die waren verwezen voor adem- en ontspanningstherapie (AOT, Methode Van Dixhoorn).2 Van 210 patiënten met angstklachten vonden wij dat zij gemiddeld hoog scoren op de NVL, en dat ruim de helft goed reageerde. Er waren geen grote, storende problemen en hun score zakte tot normale waardes. PST zou hier van betrekkelijk weinig waarde zijn geweest. Bij de andere helft zijn er wel serieuze problemen en hun score blijft verhoogd. Voor hen is het zetten van de volgende stap dus onderbouwd. Wanneer de strategie van een proefbehandeling volgens mijn methodiek wordt gevolgd, is er binnen drie tot vier sessies duidelijkheid. Dit zijn twee mogelijkheden om 1) het repertoire aan behandelmogelijkheden breed te houden en zodoende af te kunnen stemmen op het individu en 2) de uitkomst van de behandelstap te toetsen.