Pil veroorzaakt libidoverlies

Met veel interesse las ik het artikel van Folkeringa et al. over libidoverlies bij het gebruik van de pil (H&W 2004;47:423-6). Ik heb in mijn praktijk ook gemerkt dat de pil tot libidoverlies kan leiden. Dat komt meestal aan het licht nadat de vrouw met de pil is gestopt. Ik hoorde dit zo vaak dat ik libidoverlies tegenwoordig standaard als mogelijke bijwerking vermeld. Ik schrijf deze brief echter om een andere reden. In het artikel wordt geadviseerd tijdens een pilcontrole te vragen naar seksuele veranderingen. Echter, de pilcontrole is een zeldzaamheid geworden. Ik zie vrouwen nadat zij drie maanden de pil hebben gebruikt meestal nog één keer terug. Maar vrouwen hoeven niet terug naar hun huisarts omdat de minister in 1997 heeft beschikt dat er slechts eenmaal een recept nodig is, en dat de pil daarna ongelimiteerd bij de apotheek gehaald kan worden. Ik heb mijn preferente zorgverzekeraar gevraagd hoe het zit met de aansprakelijkheid. Deze heeft de vraag doorgespeeld aan het CVZ. De arts blijkt inderdaad verantwoordelijk te blijven voor het voorschrift, ook als hij de vrouw jarenlang niet meer ziet. Op de vraag hoe dat opgelost moet worden (ik wil immers niet verantwoordelijk zijn voor iets waar ik geen controle op kan uitoefenen) kwam het verrassende antwoord dat ik op het recept ‘eenmalig’ kon vermelden, waardoor de vrouw gedwongen was via mij een herhaalrecept te vragen. Een waarschuwing voor de eventuele consequenties op het gebeid van aansprakelijkheid is dus op zijn plaats. Stel dat een bepaalde anticonceptiepil in de ban wordt gedaan: zolang de verantwoordelijkheid voor het herhaalrecept niet bij de apotheker wordt gelegd, blijf ik verantwoordelijk voor eventuele schadelijke gevolgen als de vrouw de betreffende pil blijft doorslikken. Recente ervaringen met de derdegeneratiepil maken duidelijk dat controle op prescriptie noodzakelijk blijft. Als de minister zinloze medisch-administratieve handelingen wil vermijden, kan ik hem wel voorzien van een lijstje handelingen die werkelijk zinloos zijn, zoals het telkens moeten invullen van herhaalmachtigingen voor steunkousen, mammaprothesen en voorzetkamers.