NHG Forum

Stroomversnelling [Column]

Gepubliceerd
31 juli 2020
Ik heb vroeger veel gekanood. In eerste instantie word je gegrepen door de stroom en kan je niets anders doen dan je mee laten voeren en zorgen dat je niet kopje onder gaat. Langzamerhand begin je de keerwaters te zien; de rotsen waarachter je kunt schuilen. Waar je even stil kunt liggen om bij te komen en te kijken hoe je verder gaat. Je leert technieken om ook tegen de stroom in te komen zonder zelf uitgeput te raken. Op een gegeven moment zoek je de moeilijkere watervalletjes en de hoge golven zelf op. Gewoon, voor de lol. Je kan je bijna niet meer herinneren hoe je begon. Je geniet van hoe soepel alles gaat.
0 reacties
Wendy Borneman
© Margot Scheerder

Ik dacht aan die wilde stroom deze eerste weken als voorzitter van het NHG. En ook afgelopen maanden, toen we bijna van het ene op het andere moment werden geconfronteerd met corona, en we niets anders konden doen dan ons mee laten voeren.

Wat altijd automatisch ging: de triage, onze klinische blik, daar konden we ineens niet meer op vertrouwen. Het is worstelen en dat kost energie. Overal moeten we bij nadenken. Zelfs de vertrouwde dagindeling op de praktijk ligt overhoop. We experimenteren, doen ervaring op en passen ons aan. Het begint al een beetje te wennen, maar soepel gaat het nog niet.

Ik ben benieuwd hoeveel stroomversnellingen we nog tegenkomen. Maar dat we ook die straks weer soepel en met plezier nemen, daar ben ik van overtuigd!

Wendy Borneman, voorzitter Raad van Bestuur NHG

corona.nhg.org

Reacties

Er zijn nog geen reacties.

Verder lezen