Omzet blijft een zaak van vraag en aanbod. In de Verenigde Staten, anders dan in Nederland, mag de pillenfabricerende industrie zich ook voor geneesmiddelen die alleen op recept verkrijgbar zijn rechtstreeks tot de potentiële consument richten. De gemiddelde Amerikaanse televisiekijker krijgt daardoor jaarlijks 16 uur propaganda voor de kiezen. Dat is meer tijd dan zij bij dokters doorbrengen. De inhoud van de reclamespots werd in een onderzoek geanalyseerd. De filmpjes kennen doorgaans een stereotype opbouw. Ze beginnen met een scène waarin iemand de controle over zijn leven heeft verloren. Zo schilderen de onderzoekers het beeld van een vrouw wier sinaasappelsap het aanzien krijgt van een borrelend en stomend groen gif zodra het wordt ingeschonken. Ze zit er met afgrijzen naar te kijken temidden van gezellig babbelende tafelgenoten. Terwijl een stem verhaalt over de verdiensten van Nexium (één pil per dag en men is verlost van zuurbranden en slokdarmerosie), ziet men vervolgens dezelfde vrouw met een blije blik haar glas met nu gewoon oranje sap drinken. Ze start een conversatie met haar tafelgenoten, terwijl haar man haar bemoedigend toelacht. Dankzij de zuurremmer heeft ze de regie over haar leven teruggekregen. Voorlichting over leefregels wordt in de spots niet of nauwelijks gegeven. De verplichte vermelding van de belangrijkste bijwerkingen verschijnt nooit aan het slot, zodat de spot niet in mineur eindigt. Door over de indicaties voor het medicijn alleen algemene uitspraken te doen, kunnen grote groepen menen er baat bij te hebben. Dat deze filmpjes een educatief doel zouden dienen, is een claim die volgens de onderzoekers niet gerechtvaardigd is. Ze overdrijven de voordelen van de aangeprezen geneesmiddelen, wat schadelijk kan zijn voor de volksgezondheid. Ook in de VS wordt het tijd het onderscheid tussen de verkoop van zeep en de verkoop van alleen op recept verkrijgbare geneesmiddelen opnieuw onder de loep te nemen. (TW)
Reacties
Er zijn nog geen reacties.
