Ecg-casus ‘Op de bank slapen’

Casus

Patiënt: Een 59-jarige man staat al om 7:30 uur voor de deur van de praktijk met een jampotje vol urine. Hij vertelt de doktersassistente dat hij ’s nachts zo veel plast. Zijn baas had hem op een mogelijke blaasontsteking geattendeerd. De doktersassistente vindt dat hij er slecht uitziet en maakt een praatje met hem terwijl ze de urine nakijkt.

Voorgeschiedenis: CVRM, matig verhoogd risico. Depressie met vitale kenmerken. Zorgmijdend – hij liep eerder 4 weken door met een appendicitis voordat hij hulp zocht, waarop appendectomie volgde.

Medicatie: Simvastatine 1 dd 40 mg, amlodipine 1 dd 5 mg, venlafaxine 1 dd 75 mg.

Anamnese: De patiënt slaapt sinds 2 weken op de bank, omdat hij te weinig lucht krijgt bij het traplopen. Ook wanneer hij plat ligt, heeft hij last (orthopneu). Hij moet veel meer plassen in de nacht dan anders (5 keer, normaal 1 keer). De afgelopen nacht had hij nog meer klachten: om 4:00 uur werd hij wakker met braakneigingen en een akelig knellend gevoel in zijn bovenbuik. Hij had dat de laatste dagen eerder gehad, maar alleen bij inspanning. Zo’n nacht wil hij nooit meer meemaken en hij voelt zich nog steeds belabberd. De man rookt een pakje sigaretten per dag en gebruikt verder geen middelen. Hij woont alleen. Hij werkt op de sociale werkplaats en is dat tot gisteren blijven doen. De dokters­assistente laat hem in de behandelkamer op de onderzoeksbank plaatsnemen en roept meteen de huisarts erbij.

Lichamelijk onderzoek: Bloeddruk 128/78 mmHg, pols 64/min, regulair. Saturatie 93%. Hart: normale tonen, geen souffle. Longen: symmetrisch, vesiculair ademgeruis met inspiratoir crepiteren beiderzijds basaal. Enkels: pitting oedeem tot de knieën. De urine bevat vrij veel eiwit, maar geen tekenen van een blaasontsteking.