Documentaire geeft een kijkje in de spreekkamer van de huisarts

De documentaire begint met onschuldige klachten, zoals het syndroom van Tietze, oorklachten of plekjes op de huid. Je ziet alle dokters goed luisteren en zorgvuldig lichamelijk onderzoek doen. Enkele klassiekers uit de consultvoering passeren de revue. Waarom komt deze patiënt nu met deze klacht? Wat is de hulpvraag? Wat zijn de eigen gedachten over de klacht? Medische kennis in combinatie met wat de patiënt ervan vindt is nodig om uit te leggen, gerust te stellen en af te wachten. Het wordt moeilijker bij klachten die niet zo duidelijk zijn en enige ongerustheid bij huisarts of patiënt oproepen. Een ziektebeeld kan nog niet helemaal uitgekristalliseerd zijn. Dan komt het echte ‘even afwachten’ – de tijd gebruiken als hulp bij de diagnose. Meteen veel extra onderzoek doen leidt immers vaak tot onnodige onrust. Even afwachten vooronderstelt dat de beslissing daarover gezamenlijk wordt genomen en is eigenlijk alleen maar goed mogelijk wanneer de patiënt de huisarts vertrouwt.

Ik heb 2 opmerkingen. Ten eerste kan ‘even afwachten’ alleen maar goed verlopen als patiënten een goede instructie hebben gekregen over wanneer ze terug moeten komen. Ten tweede dient degene die de telefoon opneemt uiterst alert te zijn op patiënten aan wie het advies ‘even afwachten’ is gegeven, zodat die bij drukte niet te ver achter in de rij hoeven aan te sluiten. Deze punten hadden een plek verdiend in de documentaire.