NHG Forum

Aanpassing herregistratie-eisen

Gepubliceerd
2 november 2018
Huisarts Jan Dirk Beugelaar is lid van het College Geneeskundige Specialismen (CGS) dat in 2016 eisen voor herregistratie herzag voor specialisten, dus ook voor huisartsen: ‘Behalve uren maken moet je vanaf 2020 ook reflecteren op de kwaliteit van je werk.’ Het NHG ontwikkelde het visitatieprogramma om aan een van de eisen te voldoen. Gespreksleider Cor Vernooij vertelt wat u bij het visitatiegesprek kunt verwachten.
1 reactie
Vernooij en Beugelaar
Cor Vernooij (links) en Jan Dirk Beugelaar (rechts)
© Dagmar Lap / KNMG

Beugelaar, vier dagen per week praktiserend huisarts: ‘Herziening van herregistratie-eisen was nodig door snelle ontwikkelingen in de maatschappij. Er zijn straks niet alleen kwantitatieve eisen, zoals het aantal uren werken als huisarts; je moet ook bewust bezig zijn met je eigen kwaliteit. Zo besloten we dat je minimaal eens per vijf jaar je individuele functioneren evalueert in een gesprek met iemand die daarin is getraind.’

Explicieter

Beugelaar: ‘De nieuwe werkwijze betekent explicieter werken aan je ontwikkeling dan voorheen, meer conform wat de opleidingen nu doen. Je geeft zelf een vragenlijst aan een aantal patiënten en collega’s, en evalueert wat daaruit komt. Je bepaalt zelf wie: collega-huisartsen, praktijkondersteuners, fysiotherapeut, psycholoog: als het maar een diverse groep is.

In je persoonlijke ontwikkelplan beschrijf je je eigen concrete ontwikkeldoelen: niet alleen medisch-inhoudelijke vaardigheden, zoals effectief verwijzen naar andere specialismen, maar ook je samenwerking of je communicatie. Jaarlijks sta je stil bij de voortgang in die doelen, maar dat doe je zelfstandig, op je eigen manier. Ik heb mezelf net weer aangemeld voor de visitatie en kijk ernaar uit om de feedback te bespreken met een gespreksleider en doelen te formuleren voor de komende jaren.

Evaluatiesysteem gaat uit van vertrouwen

Ik kan me van huisartsen met een solopraktijk en waarnemend huisartsen goed voorstellen dat het praktisch gezien meer moeite kost om die feedback te organiseren. Maar de verdieping die je daarmee bereikt is nuttig. Er is overigens niet vastgelegd wat je met de resultaten van de evaluaties moet doen; de regels gaan nog steeds uit van vertrouwen in de beroepsgroep. Bij dat vertrouwen hoort wel dat je regelmatig bij je eigen functioneren stilstaat. Welke methode je daarvoor gebruikt, hebben we als CGS overgelaten aan NHG en LHV.’

Gespreksleider

We vroegen een visitatie-gespreksleider, begeleidingskundige Cor Vernooij, wat huisartsen van visitatie vinden. Vernooij: ‘Na het gesprek formuleer je leerdoelen waarmee je direct aan de slag kunt. De meeste huisartsen vinden het prettig om hun functioneren te bekijken, een klein deel is afwachtend en een enkeling ziet het als verplichting. De evaluaties zijn bijna altijd positief, de gesprekken ervaren huisartsen als prettig en zinvol.

Patiënten zijn regelmatig zeer uitgesproken in hun feedback, zoals: “Ik heb het helemaal gehad met die dokter!” De betreffende huisarts zei laconiek: “Die moet een andere huisarts zoeken.” Ik bespreek dan wel: “Hoe ga je daarover communiceren met zo’n patiënt?” Huisartsen denken soms dat we alle uitspraken van patiënten en collega’s gaan nalopen. Soms is dat zo, maar het belangrijkste is terugkijken naar en vooruitblikken op de huisartsenrol.’

Zie mijnvisitatie.nl en het nieuwsbericht op NHG.org: RGS informeert huisartsen over nieuwe herregistratie-eisen.

Aanpassing visitatieprogramma

NHG en IQ healthcare evalueerden het individuele visitatieprogramma vorig jaar op haalbaarheid en toepasbaarheid, om de feedback voor huisartsen te verbeteren. Zo zijn zowel de vragenlijst voor collega’s als de patiëntenvragenlijst geactualiseerd en vereenvoudigd. Voor waarnemende huisartsen zal de patiëntenvragenlijst beter aansluiten op de werksituatie. De nieuwe versies zijn vanaf 2019 beschikbaar.

Reacties (1)

Huib Franssen 14 november 2018

Beste collega’s

 

Naast de waardering voor ons blad H&W, vond ik de laatste editie wel van een erg hoog EO-niveau. In het bijzonder het artikel over “Expliciet reflecteren”.

Het artikel ging over de visitatie die met een jubel en halleluja stemming werd aangekondigd. Net zoals de engel Gabriël al jubelend aan Maria vertelde dat ze onbevlekt zwanger was.

De strekking van het artikel was dat we voortaan verplicht explicieter aan onze ontwikkeling werken en jaarlijks stilstaan bij de voortgang in onze doelen. De collega in het artikel kijkt er zelfs naar uit om de feedback hierover te bespreken met een gecertificeerde en mogelijk ook geaccrediteerde duurbetaalde coach.

Zoals u misschien wel weet kijkt Maria op veel schilderijen die hierover geschilderd zijn niet altijd even blij. Nee, ze kijkt vaak zelfs ronduit zuur.

Ik keek ook even zuur, want ik kijk er helemaal niet naar uit. Mijn doel is de komende jaren de balans tussen werk en privé te optimaliseren. Vaker met vrienden op stap, nog meer tegen mijn vrouw aanliggen en schitterende romans lezen.  Deze balans zorgt voor veel plezier zodat ik mijn werk met enthousiasme kan doen. Maar deze en andere doelen bespreek ik al met mijn collega’s binnen de hoed, de opleiding van onze derdejaars Aio’s, de opleiding van de co- ass. en ook binnen de hospice waar ik aan verbonden ben. Verder evalueer ik veel over mijn werk met mijn vrouw en vrienden die me ongezouten kritiek geven waar ik veel aan heb. Ik zit dus niet te wachten op de volgende professionalisering van feedback in mijn werk. Soms wil ik juist de- professionaliseren. Ik wil u meenemen in een voorbeeld. Niet lang geleden ging ik op bezoek bij een voor mij nieuwe en volkomen onbekende patiënt. Ik had gehoord dat ze pas haar enige zoon verloren had. Vijf jaar terug was haar man overleden en de rest van haar familie was in Auschwitz omgekomen. Ik zat tegenover haar. We wisten beide niet veel te zeggen. Ik dacht waarom ga ik niet naast haar op de bank zitten. Na enig aarzelen deed ik het en ik pakte haar hand. Toen dacht ik aan mijn overleden moeder die ik de laatste jaren vaak in mijn armen heb genomen. Ik nam deze voor mij volkomen vreemde vrouw in mijn armen en de tranen stroomden bij ons beide. Niet professioneel maar wel waardevol voor haar en voor mij. Dit wil ik de komende jaren nog verder ontwikkelen, maar moet dat met een externe coach? Laat iedereen die hier wel behoefte aan heeft dit zeker doen. Maar maak het niet verplicht. Ik en vele andere huisartsen die ik hierover spreek hebben er echt geen behoefte aan. De verplichte visitatie komt mij over als “het roer gaat weer krom” i.p.v het roer moet om.

 

Huib Franssen, huisarts, opleider, voormalig scea- arts, opleiding palliatief consulent afgerond en nu verbonden aan een hospice in Amsterdam.

 

Verder lezen