Dat bekende alarmsymptomen als rectaal bloedverlies, dysfagie, hemoptoë en hematurie geassocieerd zijn met coloncarcinoom, slokdarmkanker, longkanker en blaaskanker, is niet nieuw. Wel nieuw is dat de mortaliteit lager is als deze alarmsignalen aanwezig zijn ten tijde van de diagnose dan bij afwezigheid ervan, zo blijkt uit Brits onderzoek.
Alex Dregan et al. onderzochten de waarde van alarmsymptomen bij vroegekankerdiagnostiek. Dit onderzoek was hard nodig, omdat iedere huisarts weet dat genoemde alarmsymptomen ook vaak voorkomen bij benigne aandoeningen, wat vaak leidt tot vertraging van de diagnose. In dit onderzoek werd de Clinical Practice Research Database (CPRD) gekoppeld aan de Britse kankerregistratie. Er werd gekeken hoe de alarmsymptomen geassocieerd waren aan kanker en of dit invloed had op de mortaliteitscijfers. Als een alarmsymptoom twee- of driemaal onderwerp was van verschillende consulten, dan was de OR 1,4-2,2 voor de diagnose kanker ten opzichte van eenmalig voorkomen.
De onderzoekers ontdekten ook dat de mortaliteit lager was als er sprake was van hematurie, hemoptoë of rectaal bloedverlies ten tijde van de diagnose dan wanneer deze symptomen ontbraken. Het tijdens verschillende consulten voorkomen van alarmsymptomen kan de dokter met andere woorden zeker helpen bij het stellen van de diagnose. Met als verwacht gevolg vroegere behandeling en een lagere mortaliteit.
Jurgen Damen
Literatuur
- 1.Dregan A. Are alarm symptoms predictive of cancer survival? J Gen Pract 2013;63:e807-12.
Reacties
Er zijn nog geen reacties.
