Bewegen helpt, ook tegen boezemfibrilleren

Bewegen vermindert het risico op ischemische aandoeningen en is daarom een vast onderdeel van de cardiovasculaire risicoadvisering. Of bewegen ook het risico op atriumfibrilleren vermindert, was minder duidelijk omdat forse inspanning, zoals bij jongere sporters, juist leek te leiden tot een toename van atriumfibrilleren. Om een einde te maken aan die onzekerheid volgden onderzoekers 5446 mensen, bij inclusie ouder dan 65 jaar gedurende 12 jaar (in totaal 47.280 persoonsjaren follow-up). Exclusiecriteria waren alleen verblijf in een inrichting en het al bestaan van boezemfibrilleren. Jaarlijks werden de participanten onderzocht en werd een ECG gemaakt. Daarnaast verzamelden de onderzoekers alle ontslagbrieven van eventuele opnames in een ziekenhuis of poliklinische bezoeken om nieuwe gevallen van boezemfibrilleren vast te stellen. De incidentie van nieuw boezemfibrilleren bleek 22,4/1000; dat komt overeen met eerder onderzoek. En het ontstaan van boezemfibrilleren bleek inderdaad samen te hangen met een gebrek aan lichamelijke activiteit. In verhouding tot mensen met een inactieve levensstijl nam de kans op atriumfibrilleren meer af naarmate men zich vaker inspande; de grootste afname was 36% (een absolute risicoreductie van 0,8%), in de groep die zich het vaakst inspande. De intensiteit van de inspanning had echter een groot, modulerend effect. In de groep met de zwaarste inspanning bleek de incidentie van boezemfibrilleren even groot als in de groep met de minste inspanning; in de tussenliggende groepen was de kans op boezemfibrilleren duidelijk verminderd. Er bleek dus sprake van een U-vormig verband met de intensiteit van de geleverde inspanning. Ook na correctie voor comorbiditeit en medicatiegebruik bleven genoemde verbanden bestaan. De conclusie is dat op oudere leeftijd lichamelijke activiteit helpt om het ontstaan van boezemfibrilleren tegen te gaan, maar zoals mijn moeder al zei: ‘Alles met te ervoor is fout, behalve tevreden’. Dat geldt ook hier: te forse inspanning kan men beter vermijden. Beter langdurig ‘joggen’ dan korte sprints. (HvW)