Bijwerkingen in trials

Bijwerkingen zijn evenals de effectiviteit van geneesmiddelen belangrijk bij de beslissing geneesmiddelen wel of niet voor te schrijven. Hele campagnes worden er gevoerd met ‘minder bijwerkingen’ als belangrijkste argument. Bijwerkingen worden in trials echter slecht gerapporteerd. In een steekproef van 185 RCT's uit 7 vooraanstaande tijdschriften (JAMA, BMJ, New England Journal of Medicine, Lancet, Annals of Internal Medicine, Archives of Internal Medicine en American Journal of Medicine) bleken er 25 helemaal geen bijwerkingen te rapporteren. Van de 160 die dat wel deden, was bij 30% niet duidelijk of de bijwerkingen – adverse effects – wel aan het geneesmiddel te wijten waren: zo waren zowel een myocardinfarct als hoesten als bijwerking geteld in een trial over een ACE-remmer. Bij 60 trials konden de onderzoekers niet precies achterhalen in welke onderzoeksgroep de meeste bijwerkingen optraden. De manier waarop naar bijwerkingen werd gevraagd verschilde aanzienlijk. In de helft van de 86 trials die iets over de ernst van de bijwerking rapporteerden, was onduidelijk hoe die ernst gemeten was. Slechts zes procent van de ruimte in de secties ‘resultaten ‘en ‘discussie’ werd aan bijwerkingen besteed. De verslaglegging van bijwerkingen in trials is dus een rommeltje, zodat de vergelijking van geneesmiddelen op basis van die rapportages niet mogelijk is. Zou dat ook opgaan bij de vergelijkingen tussen bijwerkingen van SSRI's en tricyclische antidepressiva? (JZ)