Een psychologe bij het NIVEL onderzocht met behulp van focusgroepen wat vrouwen met borstkanker zouden willen horen als een curatieve behandeling niet meer mogelijk is, en hoe het slechte nieuws gebracht moet worden.
De psychologe richtte zich daarbij op de medisch oncoloog en in het onderzoek werden curatief behandelde patiënten en gezonde vrouwen gebruikt. Uit eerder onderzoek zou gebleken zijn dat hun antwoorden redelijk goed overeenkwamen met die van patiënten die niet meer curatief behandeld konden worden.
Eerlijke medische informatie, zoveel mogelijk toegesneden op wat de patiënt aangeeft te willen weten, is een van de belangrijkste items die uit het onderzoek naar voren komen. Tijd om het al in het slechtnieuwsgesprek te laten bezinken en beschikbaarheid van continue steun zijn andere belangrijke bevindingen. ‘Hoop heeft vele gezichten’ is een belangrijke quote. Het gaat daarbij niet om genezing alleen; levensverlenging, behandelingen gericht op kwaliteit van leven en hoop op goede palliatieve zorg kunnen ook belangrijk zijn in dit gesprek. ‘Er is geen hoop meer’ wordt als een klap in het gezicht ervaren.
Hoewel het onderzoek zich richt op het slechtnieuwsgesprek zoals dat door de medisch oncoloog in de tweede lijn gevoerd wordt, zijn deze uitkomsten ook voor ons huisartsen van belang. Vaak volgen op het gesprek met de oncoloog immers nog een of meer gesprekken met de huisarts. Op het komende NHG-Congres besteden we ook aandacht aan het communiceren tussen hoop en realisme in een sessie met dezelfde titel. (Eric van Rijswijk)
Literatuur
- 1.Van Vliet L, et al. When cure is no option: How explicit and hopeful can information be given? A qualitative study in breast cancer. Patient Educ Couns 2011 May 7. [Epub ahead of print]
Reacties
Er zijn nog geen reacties.
