De AED het ziekenhuis uit!

Amerikaanse onderzoekers volgden 11.695 patiënten met een hartstilstand in 204 verschillende ziekenhuizen tussen 2000 en 2008. Het aanbrengen van de plakkers en het wachten op de analyse kostte 46 tot 52 seconden. Dit leidde tot onderbrekingen van de massage in de eerste cruciale minuten van de reanimatie met een negatief effect op de overleving. Liefst 82% van de patiënten had een niet-shockbaar ritme (asystolie of polsloze elektrische activiteit), 18% had ventrikelfibrilleren of een polsloze ventriculaire tachycardie. Als 80% niet ‘te klappen’ is, verklaart dat de afgenomen overlevingskans. In die eerste minuten is de perfusie van de vitale organen immers het belangrijkst. AED-gebruik bleek geassocieerd met een lagere overlevingskans in vergelijking met de conventionele werkwijze (16,3 versus 19,3%; RR 0,85 p &lt 0,001). Bij de niet-shockbare ritmes was het verschil groter (10,4% versus 15,4%; RR 0,74 p &lt 0,001). De shockbare ritmes sprongen er niet uit (RR 1,0). Hoewel een AED in het ziekenhuis eerder ter plekke kan zijn dan een conventioneel apparaat, gaat dit voordeel verloren door het eerder beschreven tijdverlies. Daarnaast is de eerste shock met de AED vaak suboptimaal in tegenstelling tot de handmatig te kiezen sterkte bij de conventionele apparatuur. Dit onderzoek laat zien dat er een groot verschil is tussen de ziekenhuispopulatie en de buitenwereld. Dat laatste domein is dat van de huisarts en voor ons verandert dit onderzoek niets. Voor ziekenhuizen zijn de resultaten echter wel shocking en de vraag is welk ziekenhuis hier het beleid op durft aan te passen. (Mark Valk)