Bij duizeligheid zoeken we vaak naar één onderliggende oorzaak: is het een hartritmestoornis, orthostase of is het evenwichtsorgaan ontregeld? Bij ouderen is deze aanpak minder zinvol omdat de duizeligheid vaak multifactorieel is. Ook is het een teken van kwetsbaarheid in het algemeen.
Otto Maarsingh en zijn team onderzochten wat langetermijnvoorspellers zijn van duizeligheid bij ouderen. Dit deden zij in het Longitudinal Aging Study Amsterdam (LASA) Cohort. Hierin worden sinds 1992 mensen gevolgd die destijds 55 tot 85 jaar oud waren. Voor deze analyse selecteerden de auteurs mensen die in 1997-98 60 jaar of ouder waren (n = 1379). Bij follow-up (7 en 10 jaar later) werden de deelnemers geïnterviewd waarbij gevraagd werd of zij regelmatig duizeligheidsklachten hadden. Van de 1379 deelnemers waren er 681 nog in leven en beschikbaar voor dit interview en 128 deelnemers (18,9%) hadden regelmatig duizeligheid. Uit 26 tevoren benoemde voorspellers berekenden de onderzoekers met multivariabele logistische regressietechnieken welke kenmerken onafhankelijk voorspellend waren voor duizeligheid na zeven jaar. Dit waren: alleen wonen, duizeligheid in de voorgeschiedenis, angst of depressie, artrose, gebruik van nitraten, visusproblemen en verminderde functie van de onderste extremiteiten.
Duizeligheid bij ouderen is dus multifactorieel bepaald. De auteurs bevelen aan om duizeligheid als geriatrisch syndroom te zien, omdat dat beter past bij een multifactoriële aanpak en het je alert maakt op kwetsbaarheid in het algemeen. Het lijkt beter om alle factoren samen te bekijken en de potentieel modificeerbare factoren (zoals visusproblemen) aan te pakken dan om naar één onderliggende diagnose te zoeken.
Lidewij Broekhuizen
Literatuur
- 1.Maarsingh OR, et al. Predictors of dizziness in older persons: a 10-year prospective cohort study in the community. BMC Geriatr 2014;14:133.
Reacties
Er zijn nog geen reacties
