Casus
Na een vakantie van drie weken in Midden-Amerika bemerkte een 34-jarige patiënte enkele dagen na thuiskomst keelpijn en opgezette klieren in de hals. Een week later bezocht zij het spreekuur omdat het slikken pijnlijk bleef. Bij onderzoek had zij geen koorts, er waren geen opvallende klieren en in de keel was de farynx rood. Voor deze faryngitis kreeg zij ibuprofen driemaal daags 600 mg. Drie weken later kwam zij terug met het gevoel dat er iets in haar keel zat en het slikken was weer hevig pijnlijk. Zij had flink getranspireerd. Bij onderzoek opnieuw geen koorts, wel opgezette klieren in de hals, maar in de keel geen specifieke afwijkingen. Er werd lab aangevraagd en de ibuprofen werd voortgezet. Het lab vertoonde leucocytose met normale differentiatie, CRP en BSE.
Drie weken later nam zij telefonisch contact op. Zij hield periodiek keelpijn met het gevoel van koorts, maar de thermometer gaf dit niet aan. Zij kreeg op proef een kuur fenoxymethylpenicilline driemaal daags 500 mg. Diezelfde avond bezocht zij de huisartsenpost, omdat zij een levende larve uit haar keel had opgehoest. De huisarts noteerde dat het leek op een vliegenlarve van ruim 1,5 cm en adviseerde deze te bewaren en een afspraak te maken op het spreekuur. Na contact met de afdeling Tropische ziekten van het AMC werd er diagnostiek verricht via parasitologie. De patiënte bleek een dermatobia hominis larve te hebben opgehoest. Daarna herstelde zij vlot.
Beschouwing
Dermatobia hominis (human botfly) behoort tot de myiasis verwekkende vliegen (Diptera), de oestridae of horzels, wier larven het lichaam infesteren. Zij leven in Midden- en Zuid-Amerika. De volwassen vlieg leeft voornamelijk in de bossen en parasiteert op dieren (vee, huisdieren) en soms op de mens. De cyclus is beschreven in de [figuur]. Klinisch is de gebruikelijkste manifestatie de cutane of furunculaire myiasis,12 een etterende wond in de huid, die pas geneest als de larve er uitkomt, vaak na afdekken van de wond met vaseline zodat de larve afgesneden wordt van zuurstof en zich een weg baant naar de oppervlakte. In slijmvliezen komt de infectie veel minder vaak voor.3 Deze vorm, waarbij het eitje in de orofarynx terechtkomt, is niet eerder beschreven. Het eitje komt mogelijk binnen via het invliegen van een besmette mug of via besmet voedsel. Kennelijk was dit bij onze patiënte het geval. Het veroorzaakte een lokale wondinfectie in de orofarynx van lange duur; de ontwikkelingstijd van de larve is 5-10 weken. Dit past bij de in de anamnese naar voren gekomen periode van verblijf en het tijdstip van de eerste verschijnselen tot het ophoesten van de larve. Met recht een bijzondere vorm van keelpijn, een tropische verrassing! Diagnose: orofaryngeale myiasis van de dermatobia hominis.
Literatuur
Reacties
Er zijn nog geen reacties.
