Is waanzin in taal te vatten? Moeilijk. Daarmee is het woord aan dichters, de circusartiesten van het woord. In zijn ‘Verzamelde gedichten’ beschreef Lucebert waanzin als volgt: ‘de waanzin tikt tikt tikt onder het haastige water de waanzin is een patent gegarandeerd horloge is een spitse en gepunte heer hij balanceert op betonnen vedergewichten transporteert zich van pro naar prae en wat wil hij daar worden?… een o zo zonneklaar hoogdravende kokhals een brok paard in een lade en weinig weinig wil hij meer dan waken aan zijn vierkant cirkelvormig doodsbed’ Het tikken is de centrale metafoor voor de continue countdown van tijd en waanzin.
Reacties
Er zijn nog geen reacties
