Methylfenidaat: periodiek stoppen bespreken

Er is weinig placebogecontroleerd onderzoek gedaan naar het effect van methylfenidaat op lange termijn. Dat was de reden voor Nederlandse onderzoekers uit Nijmegen en Groningen om te bekijken wat het resultaat is van stoppen met methylfenidaat. Zij includeerden 94 patiënten tussen de 8 en 18 jaar die langer dan twee jaar methylfenidaat gebruikten, ongeacht een ADHD-diagnose. De patiënten werden dubbelblind gerandomiseerd over twee groepen. De ene groep bleef het middel gebruiken, de andere groep staakte gebruik van het middel geheel (na een afbouwschema van een maand). Als effectmaat werd de ADHD-RS gebruikt, een vragenlijst die een gradering geeft aan de uiting van ADHD.

De onderzoekers vonden zeven weken na het stoppen van methylfenidaat een kleine, significante achteruitgang op de ADHD-RS in de groep waarin de medicatie werd gestaakt ten opzichte van de groep die het middel bleef gebruiken (verschil tussen de groepen -4,6; 95%-BI -8,7 tot -0,6). Ook was de uitval vanwege gedragsveranderingen bij de stoppers groter (11 versus 4 patiënten). In subanalyses bleek dat de resultaten erg individueel zijn bepaald.

De onderzoekers concluderen hieruit dat alhoewel er ook na twee jaar nog een klein positief effect van de methylfenidaat te verwachten valt, sommige individuele patiënten prima kunnen stoppen zonder dat de symptomen verergeren. Het onderzoek ondersteunt dus de adviezen uit de NHG-Standaard ADHD bij kinderen om gebruik van methylfenidaat periodiek te bespreken, stoppen te overwegen en dit proces te evalueren. Zorg op maat dus.