Oefentherapie bij artrose verbetert ook psychosociaal functioneren

De auteurs gingen na wat het effect is van oefentherapie op psychosociaal functioneren en welke factoren patiënten zelf belangrijk vinden. Zij includeerden 21 trials met in totaal 2372 patiënten met artrose van de knie en/of de heup. Oefentherapie gaf een significante afname van depressieve klachten (score van 3,5 naar 3,0 op de Hospital Anxiety and Depression Scale, een schaal van 0 tot 21 punten), en een kleine toename van zelfredzaamheid (2%; 95%-BI 1 tot 2) en kwaliteit van leven (8%; 95%-BI 4 tot 12). De angstklachten namen niet af. Er was een grote variatie van oefentherapie in de verschillende onderzoeken en 20 van de 21 onderzoeken hadden een hoog risico op bias, omdat klachten werden uitgevraagd met zelfrapportage en patiënten niet waren geblindeerd voor deelname aan het oefenprogramma.

Vervolgens keken de auteurs in twaalf kwalitatieve onderzoeken naar factoren die patiënten belangrijk vinden en die kunnen bijdragen aan het verbeteren van oefentherapie. Hieruit kwam naar voren dat patiënten graag betere informatie en beter advies willen over de veiligheid en meerwaarde van bewegingstherapie, dat zij therapie wensen die is toegespitst op de mogelijkheden en behoeften van het individu, en dat zij willen worden bijgestuurd bij verkeerde ideeën over ziekte en gezondheid.

In de NHG-Standaard Niet-traumatische knieklachten is oefentherapie een van de kernpunten. Die behandeling wordt ook vergoed vanuit de basisverzekering (zie nieuwsbericht 18 mei 2018). Chronische pijn heeft invloed op lichamelijk en psychosociaal functioneren. De angst voor toename van de pijn kan patiënten met chronische pijn bij artrose ervan weerhouden deel te nemen aan oefentherapie, terwijl deze meta-analyse juist aantoont dat die kan leiden tot een afname van pijnklachten en depressiviteit en een toename van zelfredzaamheid en kwaliteit van leven. Een goede en persoonsgerichte voorlichting aan de patiënt heeft hierbij dus absoluut meerwaarde.