Wetenschap

Orale of intramusculaire toediening van vitamine B12 bij vitamine-B12-deficiëntie?

Gepubliceerd
10 maart 2008

Vraagstelling

Kan orale toediening van vitamine B12 de intramusculaire toediening vervangen bij patiënten met vitamine-B12-deficiëntie?

Betekenis voor huisarts en patiënt

De NHG-Standaard Anemie adviseert intramusculaire toediening van vitamine B12 om pernicieuze anemie te behandelen. Het schema is aanvankelijk 10 injecties van 1 mg met een tussenpoos van 3 dagen, daarna eens per twee maanden injecties van 1mg, levenslang.4 Het is voor de patiënt ingrijpender om injecties te krijgen dan om een pil te slikken, en de injecties zijn zowel voor de patiënt als voor de huisartsenpraktijk tijdsintensief. Deze review komt tot de conclusie dat orale toediening even effectief is als intramusculaire injecties. Dit komt overeen met een eerdere Cochrane-review.1 Vitamine B12 is op dit moment niet in Nederland in tabletvorm verkrijgbaar. Wanneer dit wel het geval zou zijn, kan het mogelijk de belasting van de patiënt en de huisartsenpraktijk verlichten.

Korte beschrijving

Inleiding Vitamine-B12-deficiëntie komt veel voor op latere leeftijd. De meeste patiënten in de huisartsenpraktijk worden hiervoor behandeld met intramusculaire injecties met vitamine B12. In eerdere onderzoeken is aangetoond dat het toedienen van orale vitamine B12 even effectief is als injecties.1 In deze review worden twee gerandomiseerde onderzoeken gepresenteerd die de werkzaamheid van orale toediening van vitamine B12 vergelijken met intramusculaire toediening om vitamine-B12-deficiëntie te behandelen.2 Onderzoeksopzet De onderzoekers hebben in databanken gezocht naar relevante trials. Ze keken naar serumconcentraties van vitamine B12, homocysteïne zuur, methylmalonzuur, naar het hematocriet en naar symptomen van vitamine-B12-deficiëntie. Resultaten Twee onderzoeken voldeden aan de onderzoekscriteria. Het betroffen onderzoeken met in totaal 108 patiënten van wie er uiteindelijk 93 werden gevolgd gedurende een periode van 3 tot 4 maanden. In één onderzoek was na 2 maanden behandelen bij de orale vitamine B12-groep het gemiddelde serum vitamine-B12-gehalte significant hoger (gemiddelde ± SD = 643 ± 328 pg/ml) dan in de intramusculaire groep (306 ± 118 pg/ml). Na 4 maanden was het verschil nog duidelijker: 1005 ± 595 pg/ml tegen 325 ± 165 pg/ml. Beide groepen patiënten hadden een goede reactie op hun neurologische symptomen. Het homocysteïne zuur, methylmalonzuur en hematocriet verschilden na 4 maanden niet significant. Uit het andere onderzoek bleek dat bij zowel de oraal behandelde, als de intramusculair behandelde patiënten een significante stijging van het serum vitamine-B12-gehalte plaatsvond. Dit onderzoek onderzocht echter niet welke toediening effectiever was en volgde de patiënten slechts 90 dagen. Bovendien zijn er geen gegevens bekend over de kans op terugkeer van symptomatische megaloblastaire anemie, die na stoppen van de behandeling meer dan twee jaar verhoogd is. Conclusie van de onderzoekers De resultaten die verkregen zijn uit de twee onderzoeken lijken aan te geven dat orale toediening van vitamine B12 even effectief is als intramusculaire toediening waar het gaat om het verkrijgen van korte termijn verbetering van hematologische en neurologische verschijnselen bij patiënten met vitamine-B12-deficiëntie. Meer onderzoek naar de langetermijnresultaten lijkt geïndiceerd. Bewijskracht Individuele gerandomiseerde effectonderzoeken met wijd betrouwbaarheidsinterval: 1b.3

Karin Wetselaar en Just Eekhof

Literatuur

Reacties

Er zijn nog geen reacties.

Verder lezen