Richtlijn COPD in de huisartsenpraktijk

Richtlijnen over COPD in de huisartsenpraktijk zijn te vinden in diverse NHG-Standaarden en LTA's, en straks ook in een CBO-consensus. Het valt de huisarts en zijn eventuele praktijkondersteuner(s) echter niet mee om deze richtlijnen in de praktijk te brengen. Deze NIZW-richtlijn Zelfmanagement van patiënten met COPD in de huisartspraktijk voorziet in een behoefte. Verpleegkundigen en huisartsen, allen met onmiskenbare ‘klinische expertise’ op het hobbelige terrein van COPD in de huisartsenpraktijk, zijn er de schrijvers van. Gedragsverandering is de sleutel tot succes bij COPD, te beginnen bij de grote groep ‘milde’ COPD'ers. De richtlijn omvat vijf kernbegrippen: ‘ernst van COPD’, ‘veranderingsbereidheid’, ‘samenwerking’, ‘begeleidingsmogelijkheden’ en ‘competenties’. De auteurs concretiseren deze globale begrippen tot een aanpak die cruciaal is voor succes bij begeleiding en behandeling van COPD-patiënten in de huisartsenpraktijk. Het gesprek van de huisarts over ‘roken’ bij een beginnende COPD-patiënt heeft een heel andere dynamiek dan het gesprek met de verstokte roker in zijn slotfase. Wellicht is dit een open deur. Maar wat dacht u van ‘motiverende gespreksvoering’ met 'onvoorwaardelijke acceptatie’ (van de patiënt), gevolgd door ‘constructieve zelfconfrontatie’? Het beheersen van een dergelijke gesprekstechniek leidt als vanzelf tot een meer plezierig consult van huisarts en praktijkondersteuner bij patiënten met COPD. Een ander sterk punt van deze richtlijn is de consequente toepassing van de voorgestelde methode in alle stadia van COPD: van mild en matig tot ernstig. Ook is de richtlijn gebaseerd op het werkzame concept dat de fase van verandering of veranderingsbereidheid van de patiënt (voorbeschouwing, overpeinzing, voorbereiding, actieve verandering en stabilisatie) koppelt aan de mogelijkheden tot begeleiding. Deze richtlijn verdient een plaats in de huidige opleiding en vorming tot praktijkondersteuner. Ook de huisarts zelf, die zich verantwoordelijk voelt voor COPD in zijn praktijk en voor de plek van de praktijkondersteuner daarbij, kan zijn voordeel doen met dit boekje. Het gebruik van dit boekje in enige opleidingssituatie leidt – via constructieve zelfconfrontatie van de huisarts – tot onvoorwaardelijke acceptatie van de rol van de huisartsenpraktijk bij COPD. Ben Ponsioen