Nieuws

Traumatisch hersenletsel

Gepubliceerd
10 december 2003

Het boek is volgens de tekst op het achterplat geschreven voor neurologen, neurochirurgen, neuropsychologen, traumatologen en revalidatieartsen, al dan niet in opleiding. Een deel van de inhoud is, denk ik, ook voor de geïnteresseerde huisarts de moeite waard. Na een beschrijving van epidemiologische gegevens, per leeftijdscategorie besproken, komen pathofysiologie en biochemische aspecten van traumatisch hersenletsel aan bod. Dat hoofdstuk vereist grondig leeswerk en enige voorkennis. Aan de diagnostiek van verschijnselen, symptomen en afwijkingen is een uitgebreide beschrijving gewijd. Huisartsen zullen slechts zelden de gelegenheid hebben deze kennis in de praktijk toe te passen. Ook de volgende paar hoofdstukken over de gevolgen en de behandeling van lichte en middelzware, respectievelijk ernstige en traumatische hersenletsels zijn met name voor specialisten interessant. In de laatste vier hoofdstukken komen onderwerpen aan bod waar de huisarts meer aan kan hebben. Bijvoorbeeld traumatische hersenletsels waarbij kindermishandeling een belangrijke rol speelt, zoals het shaken baby syndrome en het battered child syndrome. De auteur reikt slechts summier handvatten aan voor herkenning ervan. Het hoofdstuk over de late gevolgen van hersenletsels is voor huisartsen ook interessant omdat ze daar weleens mee te maken krijgen worden als de patiënt met een traumatisch hersenletsel uit specialistische behandeling is ontslagen. In het hoofdstuk over ernstige gevolgen van traumatische hersenletsels worden medisch-ethische dilemma's voor arts en familieleden – bepaald niet uitputtend – besproken. Uit het laatste hoofdstuk dat over revalidatie gaat, heb ik een nieuwe term geleerd: holistische cognitieve revalidatie. De therapeuten die bij het revalidatieproces betrokken zijn, dienen niet alleen aandacht te hebben voor lichamelijke en cognitieve aspecten van de ziekte en de zieke mens, maar ook voor zijn dagelijkse bestaan en zijn familie. Maar dat wisten wij al. De schrijfstijl is niet erg soepel, de tekst wemelt van de afkortingen die te weinig worden toegelicht en tabellen en grafieken die enig gepuzzel vereisen. Voor de huisarts die nauw betrokken is bij de begeleiding van patiënten met ernstig traumatisch hersenletsel, heeft het boek wel iets te bieden. Al zou ik zeker ook een van de boeken lezen die de auteur aanraadt voor familieleden en anderen.

Reacties

Er zijn nog geen reacties.

Verder lezen