Nieuws

Verzamelstoornis, meer dan een RTL-programma

Gepubliceerd
7 augustus 2020
Sinds 2013 is ‘verzamelstoornis’ een officiële classificatie in de DSM-5, en sinds 2018 is de stoornis internationaal door de WHO erkend in de ICD-classificering. Desondanks is er nog maar weinig wetenschappelijke literatuur beschikbaar over de behandelopties. Aanbevelingen voor behandeling strekken zich uit van gerichte cognitieve gedragstherapie (CGT) tot een farmacotherapeutische voorkeur voor een SSRI.
0 reacties

De verzamelstoornis wordt omschreven als een ‘persisterende moeilijkheid om dingen weg te gooien ondanks de waarde van het object, voortvloeiend uit de drang om alles te bewaren’. In de DSM-5 staan 6 criteria waaraan de verzamelstoornis moet voldoen. Het verschil met gewone verzamelaars is het onvermogen om selectief objecten uit te kiezen en het verwaarlozen van de leefomgeving.

Uit neurobiologisch onderzoek blijkt dat de prefrontale cortex – het onderdeel dat onder andere faciliteert bij het maken van keuzes – bij deze verzamelaars op een unieke manier is toegenomen. Dit beeld komt deels overeen met de bekendere obsessive-compulsive disorder (OCD), een ziektebeeld dat ondanks enkele overeenkomsten als een aparte entiteit wordt gezien. Bij driekwart van de verzamelaars komt een comorbide stemmings- of angststoornis voor.

Er is weinig wetenschappelijk onderzoek beschikbaar naar de behandelopties van een verzamelstoornis. De meeste onderzoeken zijn uitgevoerd in OCD-populaties, waarbij het effect van de behandeling op verzamelen apart werd gemeten. Daarin laat een SSRI vaak de meeste verbetering zien. Ook CGT wordt veelvuldig als behandeling aangeboden. Daarvan zijn aangepaste vormen beschikbaar waarin men zich richt op informatieverwerking, cognities over bezit en vermijdingsgedrag (tot weggooien).

Patiënten zullen zelf niet snel met dit probleem naar de huisartsenpraktijk komen, en vooralsnog bestaan er hierover geen adviezen van het NHG. Mocht u tijdens een huisbezoek onverhoopt tegen een dergelijke situatie aanlopen, dan is het de moeite om behandelopties te bespreken.

Literatuur

  • Piacentino D, et al. Pharmacotherapy for hoarding disorder. How did the picture change since its excision from OCD? Curr Neuropharmacol 2019;17:808-15.

Reacties

Er zijn nog geen reacties.

Verder lezen