Wondkweek helpt niet bij chronische wond

De betekenis van bacteriën in een chronische wond is onduidelijk. Een wondkweek kan duidelijkheid verschaffen door de soort en de dichtheid van de aanwezige bacteriën te meten. Deze hypothese werd getoetst bij volwassenen die naar een wondkliniek in Venray waren verwezen in verband met een chronische wond (> drie weken). Zij ondergingen anamnese, lichamelijk onderzoek en een wondkweek. Bij elke wond noteerden de beoordelaars of zij de wond geïnfecteerd vonden, of niet.

Er waren 211 wonden bij 192 volwassenen (gemiddelde leeftijd 74 (SD 14), 48% vrouw, 29% diabetes). Het betrof vooral onderbeensulcera, drukulcera en post-traumatische wonden. Meer dan 78% van de wonden bevond zich op het onderbeen of op de voet. Van alle wonden vonden de beoordelaars 50% geïnfecteerd, terwijl 83% van de wonden een positieve kweekuitslag had. Er was geen relatie tussen de klinische beoordeling en de uitslag van de wondkweek. De meest voorkomende aangetoonde bacterie was S. aureus. Wat betreft de anamnese waren er geen symptomen die gerelateerd waren aan een positieve wondkweek met S. aureus. Bij mensen met diabetes of perifeer vaatlijden waren de resultaten vergelijkbaar.

Een mogelijke verklaring is dat positieve kweken niet alleen wezen op geïnfecteerde wonden maar vooral op de aanwezigheid van een biofilm: een laagje bacteriën en schimmels in een zelf geproduceerd slijmlaagje. Concluderend helpt een wondkweek dus meestal niet bij de beoordeling van een chronische wond. In elke gecompliceerde wond vindt nu eenmaal kolonisatie plaats en voor de genezing is verbeteren van het wondmilieu, waaronder optimaliseren van de doorbloeding en zo nodig debridement, veel belangrijker dan antibiotica.

Lidewij Broekhuizen