Varenicline en stoppen met roken

In een RCT waaraan ruim 1500 rokers gedurende 1 jaar meededen, kreeg de ene helft varenicline in een opklimmende dosering tot 2 maal daags 1 mg gedurende 24 weken. De andere helft kreeg placebo. Alle deelnemers kregen de instructie om in 12 weken het roken geleidelijk aan te minderen. Na 12 weken moesten ze definitief gestopt zijn. Alle deelnemers kregen gedurende het hele onderzoek elke twee weken begeleiding en daarnaast informatie over het stoppen met roken aan de hand van een boek. Daadwerkelijk stoppen werd anamnestisch vastgesteld en gecontroleerd aan de hand van een koolmonoxidemeting in de uitgeademde lucht.

In de eerste 3 maanden waarin een afbouwschema gevolgd werd, lukte het in de varenicline-groep statistisch significant meer deelnemers om volgens schema af te bouwen dan in de placebogroep. In de tweede helft van het onderzoek, van week 21 tot 52, stopte in de varenicline-groep 27% en in de placebogroep bijna 10%. De absolute risicoreductie in deze periode van 17,1% komt overeen met een number to treat van 6. De belangrijkste bijwerking in de varenicline-groep was misselijkheid. Bijwerkingen kwamen overigens in beide groepen even vaak voor.

Stoppen met roken is een belangrijke, maar moeizame interventie. Het is daarom goed dat de gemotiveerde stopper de keuze heeft uit verschillende stop-met-rokenstrategieën. Direct starten met varenicline en gedurende 3 maanden een afbouwschema volgen, lijkt een redelijk alternatief voor volledig stoppen na een insluipperiode van 1 tot 2 weken, zoals nu nog wordt geadviseerd. Dit onderzoek geeft niet aan welke van de twee methodes de beste is. Doorgaan met roken is in elk geval de slechtste optie.

Bèr Pleumeekers