D-dimeer voor uitsluiten longembolie bij zwangerschap

Het onderzoek vond plaats in 18 Europese ziekenhuizen, 498 zwangere vrouwen deden eraan mee. In dit onderzoek werd de veiligheid en efficiëntie van een diagnostische beslisboom getest voor longembolie, met een kwantitatieve D-dimeer en een drietal criteria. Deze criteria waren: 1) aanwijzingen voor diepveneuze trombose (zo ja, dan ook compressie-echo), 2) hemoptoë en 3) longembolie als waarschijnlijkste diagnose. Bij een D-dimeer < 1000 ng/mL of bij aanwezigheid van ≥ 1 criterium en een D-dimeer < 500 ng/mL vond geen aanvullende beeldvorming plaats. In totaal kregen 20 vrouwen (4%) de diagnose longembolie, waarbij gedurende de follow-up bleek dat er geen longembolie was gemist bij de vrouwen die geen beeldvorming ondergingen. Het gebruik van het algoritme zorgde er tevens voor dat 195 patiënten (39%) niet hoefden te worden blootgesteld aan CT-gerelateerde straling en contrastvloeistof. Wel werd er een afname in de effectiviteit (65 tot 32%) van het eerste naar het derde trimester gezien, door meestijgen van het D-dimeer gedurende de zwangerschap.

Uiteraard is bevestigend onderzoek nodig. Toch heeft dit onderzoek voor huisartsen al meerwaarde: het laat zien dat de D-dimeertest in combinatie met drietal criteria potentieel bruikbaar is. Er loopt reeds onderzoek naar de validatie van deze criteria in de eerste lijn bij niet-zwangere patiënten. Een volgende stap zou zijn om multidisciplinair te kijken naar de aanpak van diagnostiek bij het vermoeden van longembolie tijdens zwangerschap en kraamperiode.