Handboek dermato-oncologie: focus op de tweede lijn

Doelgroep Dermatologen (-in opleiding), in huidkanker geïnteresseerde medici.

Inhoud Eén op de vijf Nederlanders krijgt een of andere vorm van huidkanker en de incidentie stijgt exponentieel. Hiermee is de dermato-oncologie een belangrijk vakgebied dat een toenemend beroep doet op menskracht voor diagnostiek en behandeling.

Dit boek geeft in het eerste deel een uitvoerig overzicht van de epidemiologie en pathogenese van huidmaligniteiten en gaat in op de diagnostiek van de verschillende gepigmenteerde en niet-gepigmenteerde vormen. Het bevat veel fraai beeldmateriaal van zowel klinische presentatie, dermatoscopische opnamen, alsook microscopische beelden van pathologisch anatomisch onderzoek. Relatief veel aandacht gaat uit naar zeldzame dermatologische maligniteiten zoals cutane lymfomen. De auteurs wijden echter ook een aantal paragrafen aan laesies die in de eerste lijn veel voorkomen: actinische keratose en de klinisch atypische naevus.

In de laatste 120 pagina’s worden de verschillende behandelmodaliteiten nader toegelicht, waarbij de meeste aandacht uitgaat naar de primaire chirurgische behandeling. Alternatieven als laserbehandeling, radiotherapie en cryochirurgie ontbreken echter niet. Opvallend weinig aandacht schenken de auteurs aan de behandelingsmogelijkheden van gemetastaseerde huidtumoren. Op het gebied van melanomen hebben zich bijvoorbeeld de laatste jaren opvallend positieve ontwikkelingen voorgedaan, die echter slechts in vier pagina’s toegelicht worden. Ook de behandeling van gemetastaseerd plaveiselcelcarcinoom komt er met drie regels bekaaid vanaf.

Oordeel De auteurs claimen dat dit boek geschreven is voor iedere medicus-practicus die met huidkanker in aanraking komt. De focus ligt echter geheel op de dermatologische tweede lijn. Het fraaie beeldmateriaal maakt het gedeelte over diagnostiek van de verschillende huidmaligniteiten bruikbaar voor de huisarts. De rest van het boek is voor de huisarts echter ofwel te veel op de tweede lijn gericht (zoals de vele microscopische beeldopnamen en de uitgebreide beschrijving van zeldzame ziektebeelden), ofwel juist te summier beschreven (zoals de systemische behandeling van uitgezaaide melanomen). De auteurs stellen in hun inleiding dat de ‘kwaliteit van diagnostiek van huidmaligniteiten in de eerste lijn nog van onvoldoende niveau is’, maar dit handboek is niet erg geschikt om hier verbetering in aan te brengen.

Linda Bröker