In een serie gaat In de praktijk in op het perspectief van de huisarts die toe is aan een nieuwe stap in zijn carrière. Noot 1 In vorige afleveringen was het woord aan Cor van Ree (over huisarts en farmacotherapie, het thema van het NHG-Congres 2007) en Rob Keijzer, huisarts, bestuurslid huisartsenpost en docent praktijkmanagement. Nu richten we de schijnwerpers op congresvoorzitter 2007 Marc Eyck, huisarts in Neerbeek en ooit bedrijfsarts op een olieplatform! Hij beschrijft zijn loopbaan als een avontuurlijke tocht door een lunapark, met enkele leerpunten voor anderen. Als u zelf tips heeft op dit gebied of uw collega’s wilt laten delen in uw eigen ervaringen, dan kunt u mailen met de auteurs van deze serie ( paul.ram@unimaas.nl of a.stalenhoef@nhg.org).
Waarom huisarts?
Marc, eerst de vraag: waarom ben je huisarts geworden? Of nee, daarvoor nog: waarom ben je geneeskunde gaan studeren? Wat verwachtte je daarvan en is dat uitgekomen? ‘Na een turbulente middelbareschooltijd vol heftig adolescentengedrag en een afkoelingsperiode in militaire dienst koos ik voor de studie geneeskunde. Een opleiding waar alles in zit: scheikunde, biologie, anatomie en... heel de mens. Ik werk graag met mensen, samenwerken geeft mij samenhang, binnen mezelf en richting mijn omgeving. Achteraf gezien koos ik toen al, onbewust, voor het beroep huisarts. Waarom? Mijn vader was zeer bevriend met de huisarts in ons dorp en ik kwam daar regelmatig over de vloer, niet in de laatste plaats omdat hij vijf mooie dochters had. Het was een huisarts die met de inhoud van zijn vak zeer begaan was, met wie ik in mijn studietijd nog veel contact had en mijn uiteindelijke beroepskeuze besprak. Let wel, het was voor mij geen roeping en dat moet het volgens mij ook niet zijn. Het is een prachtig vak dat je professioneel moet uitvoeren. Kick je alleen op “pathologie”, dan moet je een ander beroep kiezen. Chirurgie en neurologie waren wel lokkers, maar mijn behoefte aan contact met mensen in hun context en mijn communicatieve vaardigheden gaven de doorslag. Mijn co-schap huisartsgeneeskunde bekrachtigde mijn keuze. En dat is leerpunt 1: huisartsopleiders, jullie enthousiasme is voor menig student doorslaggevend bij de beslissing om de opleiding tot huisarts te volgen. Zet dat enthousiasme bewust in; het is een geweldige impuls.’
Nee zeggen, met de stroom mee, en privé
Vanwaar je gedrevenheid om in en naast je vak van alles te ondernemen? ‘Ik moet overal met m’n neus bovenop zitten. Dat had ik vroeger al; ik moest altijd klassenvertegenwoordiger zien te worden, dispuutpreses et cetera. Die drang bewerkstelligt ook een niet “nee” kunnen zeggen, en daardoor in allerlei functies terechtkomen.’ Ben je dus eigenlijk rijp voor een assertiviteitstraining? ‘Nee, dat niet. Ik kan vrij goed plannen en daardoor lukt het meestal toch om alles rond te krijgen. De laatste anderhalf jaar waren bijzonder interessant en hectisch. Ik startte met het oprichten van het Medisch Coördinatie Centrum Westelijke Mijnstreek. In 2005 concludeerden huisartsen en specialisten in die regio dat er grote behoefte was aan transmurale samenwerking. Dit komt de zorg voor de patiënt ten goede, vergroot het werkplezier en draagt eraan bij dat het werk door de meest aangewezen persoon wordt gedaan. De huisartsen hadden op dat moment nog geen goed aanspreekpunt voor het aanmelden en bespreken van transmurale projecten. Ook was het niet mogelijk om gemaakte afspraken te bespreken en te beoordelen. Het nieuwe coördinatiecentrum voorziet nu in die mogelijkheid. De kwaliteit en de spilfunctie van de huisartsenzorg zijn voor een belangrijk deel afhankelijk van de investering in samenwerkingsrelaties met andere disciplines, en dat is nu zeker gesteld. De door het NHG ontwikkelde Landelijke Eerstelijns Samenwerkings Afspraken en Landelijke Transmurale Afspraken bieden ondersteuning bij de organisatie van de ketenzorg en worden als richtlijnen gehanteerd bij de verdere inhoudelijke uitbouw van het coördinatiecentrum. Tegelijkertijd werd ik gevraagd als NHG congresvoorzitter. Ik voelde me zeer vereerd en dacht: dat vragen ze me nooit weer… doen! Maar ik moest dat wel combineren met mijn functie als directeur van het coördinatiecentrum en het blijven praktiseren als huisarts. Daaruit volgen leerpunten 2 en 3. Laat je meevoeren met de stroom, zie maar eens wat er gebeurt. Maar, let op: het is van belang dat je het privé rustig hebt, dat je persoonlijke leven in evenwicht is. Mijn partner Moniek stimuleert me om iets nieuws aan te gaan. Haar antwoord op mijn vraag of ik haar en de kinderen niet tekortdoe, stelde me gerust: “Als je er bent, en dat is vaak genoeg, dan ben je er ook echt. Het gaat om de kwaliteit in één uur en niet om de kwantiteit in uren.”’
Huisarts in een gezondheidscentrum
Je drive om samen te werken uit zich ook in de organisatie van je praktijk, klopt dat? ‘Ja, ik praktiseer in een groot samenwerkingsverband waarin alle disciplines van de eerstelijnsgezondheidszorg vertegenwoordigd zijn: huisartsen, tandartsen, apotheker, fysio- en caesartherapeuten, diëtiste, maatschappelijk werk, psycholoog, orthopedagoog, verloskundige en thuiszorgverpleegkundige. De huisartsenpraktijk telt 4 huisartsen (2,8 fte), 4 dokterassistentes (3,2 fte) en 2 praktijkondersteuners (1,0 fte). Er vindt opleiding plaats van aios en co-assistenten, en daarnaast zijn de huisartsen als docent verbonden aan de huisartsenopleiding te Maastricht en geven ze les in gynaecologie, oogheelkunde, cardiologie en palliatieve zorg. Mijn levensloop weerspiegelt de verassingen van een lunapark. Risico’s nemen, afwachten en als ik een mogelijkheid zie… eropaf! Zo ging destijds ook mijn sollicitatie bij het Gezondheidscentrum Neerbeek. Als Limburger hoefde ik niet per se terug naar het zuiden, want ik voel me, mits in een goed netwerk, overal thuis. Maar in 1987 lagen de mogelijkheden niet voor het oprapen. Toen hoorde ik van de vacature in Neerbeek, ging op gesprek en voelde dat ik moest knokken voor die baan. Ik schreef een brief van tien velletjes naar de sollicitatiecommissie om hen ervan te overtuigen dat ik de geschikte kandidaat was. En het werkte!’
Werken in een opleidingspraktijk
En Marc, vanwaar je affiniteit met onderwijs? ‘Mijn voorvader uit 1800 (ik ben ook geïnteresseerd in mijn stamboom) Jan Jacob Jozef Eyck was onderwijzer. Mijn familie bestond uit ondernemers en onderwijzers. Ik draag graag kennis en ervaring over en sta open voor feedback. Was ik vroeger de aanvallende spits, nu voel ik me liever de verdedigende middenvelder die met zijn ervaring een team sturing geeft. Daarom wil ik graag de nieuwe Asklepion-leergang voor senior-huisartsen gaan volgen. Dan kan ik mij verder verdiepen in de vraag hoe ik mijn expertise de komende jaren kan inzetten voor mijzelf en anderen. En dat brengt mij op het vierde leerpunt: wees nieuwsgierig. Wilde ik een deel van mijn patiëntenpopulatie begrijpen, dan moest ik begrijpen wat het is om als mijnwerker onder de grond te werken. Ik ben gaan kijken, kroop op mijn knieën door gangen en kwam roetzwart naar boven. Ik heb niet als mijnwerker gewerkt, maar kon wel meevoelen met de ondergrondse duisternis. Die nieuwsgierigheid bracht mij ook tot consulent palliatieve zorg. Bij een euthanasie merkte ik dat ik bij mezelf dacht: doe ik hier wel goed aan en doe ik het goed? Ik weet er eigenlijk geen fluit van! De stap naar de Kaderopleiding Palliatieve zorg was snel gezet en daar heb ik nu dagelijks profijt van, als huisarts, consulent en als docent.’
Regie en passie
Marc, je zei dat je het overzicht houdt, ondanks of dankzij je vele activiteiten. Hoe voer je de regie? ‘Regie krijg je niet zomaar, maar wordt je door anderen toebedeeld vanwege de kennis en vaardigheden die je als huisarts hebt. En, er zijn vele kapers op de kust. Wil de huisarts deze rol opeisen, dan kan dat alleen door een duidelijke positie in te nemen die door kennis en kunde respect afdwingt.’ ‘Dat is het ook. En dat is het laatste leerpunt: combineer regisseren met passie. Denk aan die regisseur die sprak tijdens het NHG-Congres. Ik was onder de indruk van wat hij deed: combineer woorden met muziek en de inhoud gaat leven. Je moet dus anderen “raken”. Het werk in de Verenigingsraad van het NHG heeft ook dat karakter: we adviseren, en als je dat met passie doet, dan heb je ook regie over de koers van de vereniging. En al die thema’s die daar de revue passeren, zetten je weer aan het denken en openen nieuwe aandachtsgebieden, bijvoorbeeld het innemen van een standpunt over de organisatie van ggz in de huisartsenpraktijk. In je spreekkamer zou je daar niet snel op komen!’
Wetenschap, het NHG en een postcongres-dip
‘Het NHG heeft in mijn carrière een grote rol gespeeld. In 1984 begon ik er als stafmedewerker automatisering aan het NUT-onderzoek: een verkennend onderzoek naar het nut van automatisering in de huisartsenpraktijk. Het onderzoeksverslag gingen we in 1987 aan staatsecretaris Dees aanbieden. In onze praktijk hebben we regelmatig meegedaan aan onderzoek: LINH-registratie en onlangs een Europees onderzoek naar de invloed van lifestyle adviezen op hart-en vaatziekten. Via de Verenigingsraad en het Congres 2007, ben ik weer terug bij het NHG waar mijn passie ooit begon. Nu heb ik de “postcongres-dip”; een soort posttraumatische stressstoornis. Mijn perfectionisme en het gevoel dat ik gastheer was voor alle deelnemende NHG’ers zorgden ervoor dat ik me tot in detail met de inhoud en de organisatie van het congres “bemoeide”. De spanning loopt dan naar het congres toe op en op de dag zelf is er een climax. Nu is er een soort vacuüm. Ik mis de dagelijkse contacten met de NHG-medewerkers en de spanning, ik verveel me, weet niet wat ik nu zal doen.’
Golf en fanfare
Tja, misschien kom je eindelijk weer toe aan je hobby’s. Want daar was vast niet veel tijd voor! ‘Het afgelopen jaar zijn de hobby’s er inderdaad bij ingeschoten, maar dat pik ik nu weer op. Ik golf en tennis en ben graag passief bezig met muziek: luisteren naar mooie muziek en beschermheer spelen van de plaatselijke fanfare!’
Voetnoten
- Noot 1.↲
Het NHG ontwikkelde een Asklepion-Leergang voor ervaren (senior)huisartsen die zich willen beraden op de invulling van de laatste fase van hun loopbaan. Deze Leergang is begin dit jaar van start gegaan.
Reacties
Er zijn nog geen reacties.
