Jokken

Het onderzoek van Hilberink laat zien dat patiënten regelmatig jokken over hun rookgedrag. Hierdoor is het voor huisartsen lastig om een goed behandelbeleid uit te stippelen. Bij het begeleiden van patiënten bij het stoppen met roken weet je nooit zeker of mensen die zeggen dat ze niet hebben gerookt dat ook daadwerkelijk niet hebben gedaan. In dit onderzoek konden de succesvolle stoppers van jokkende patiënten worden onderscheiden door met een stickje in de urine de aanwezigheid van cotinine te bepalen.

Brinkman et al. gingen na of een vragenkaartje dat een patiënt vóór het consult moet invullen leidt tot meer patiënttevredenheid. Op het kaartje moesten patiënten vragen beantwoorden over hun hulpvraag. Gelukkig vindt Brinkman dat het vragenkaartje niet leidt tot meer patiënttevredenheid. Mensen die menen dat zo’n vragenkaartje werkelijk een alternatief is voor een gewone anamnese hebben naar mijn idee niet goed begrepen waar het in de huisartsgeneeskunde om draait, of jokken een beetje.

Van mijn zorgverzekeraar Zorg en Zekerheid (Z&Z) kreeg ik onlangs weer een overzicht waarin mijn voorschrijfcijfers voor onder andere statines en A2-antagonisten met een benchmark werden vergeleken. Hiermee heeft Z&Z in beeld gebracht of ik wel keurig doe wat zij vinden dat ik volgens onze richtlijnen zou moeten doen. Maar niet elke patiënt is gelijk en het angstvallig nastreven van het behalen van optimale resultaten ten opzichte van een benchmark leidt niet tot de beste zorg voor de individuele patiënt. En zo goed mogelijke zorg leveren aan onze patiënten is toch de reden van ons bestaan. Mensen die menen dat je met het behalen van benchmarks de essentie van gezondheidszorg goed in beeld brengt, jokken.

Eens in de zoveel tijd inventariseer ik de onderwerpen waaraan wij in H&W aandacht hebben besteed. Van de wetenschappelijke artikelen die H&W de afgelopen tweeëneenhalf jaar heeft gepubliceerd (123) betreffen er 77 een klacht, aandoening of ziekte. Hiervan gaan er 37 over kortdurende zorg en 40 over de bekende chronische aandoeningen. Ruim 80% van ons werk bestaat echter uit kortdurende zorg voor alledaagse aandoeningen tegen slechts 20% zorg voor chronische aandoeningen. Om te zorgen dat wij ons werk goed kunnen doen zou onderzoek ter onderbouwing van ons handelen ook gelijkwaardig verdeeld moeten zijn over het type zorg die wij leveren. Mensen die menen dat dat nu in voldoende mate gebeurt, jokken naar mijn idee.

Wat moeten wij nu met al die jokkebrokken? Is het werkelijk altijd onschuldig? Af en toe een vinger op de zere plek leggen kan helpen. Een stickje om het jokken aan te tonen bestaat niet voor alle vormen van jokken, helaas.