Nieuw onderzoek naar beloop van SOLK

SOLK-patiënten komen vaak bij de huisarts.1 Persisterende SOLK gaat vaak gepaard met een hoge ziektelast en ernstige beperkingen in het functioneren.2 De NHG-Standaard SOLK uit 2013 baseert de indeling voor stapsgewijze behandeling op de duur, het aantal klachten en de ernst van de functionele belemmeringen. SOLK persisteert in 10 tot 30% van de gevallen. De meeste onderzoeken naar het beloop van SOLK hebben echter een korte follow-upduur (6 tot 15 maanden).3 Bij analyse van het tweejaarsbeloop van het cohort bleek al dat er grote schommelingen werden gerapporteerd in ernst van de klachten en functioneren.4 Ook na initieel herstel komt terugval regelmatig voor. Beter zicht op het langetermijnbeloop van SOLK en onderhoudende factoren is van belang om behandelrichtlijnen te kunnen verfijnen.

Bij de niet-medicamenteuze behandeling van SOLK heeft specifieke voorlichting een belangrijke rol, waarbij de huisarts gebruik kan maken van verschillende verklaringsmodellen. Er zijn drie modellen, die de NHG-Standaard ook noemt, waarover we in ons cohort gegevens hebben verzameld in relatie tot het beloop. Het gaat om: de somatosensorische amplificatietheorie, het individuele ontwikkelingsmodel en het draagkracht/draaglast-model. Hoewel deze modellen steeds meer in de klinische praktijk worden gebruikt om uit te leggen waarom SOLK-klachten persisteren, is de empirische basis beperkt.5 Ook is niet bekend of sommige modellen bij specifieke subpopulaties een rol spelen, bijvoorbeeld bij mensen met bepaalde klachtenclusters. In de toekomst kan de keuze voor een bepaald verklaringsmodel zo wellicht beter worden afgestemd op de individuele patiënt. De gegevensverzameling van dit onderzoek wordt in 2020 voltooid.