Ouderen van wie bij de huisarts bekend is dat zij een hoog risico op achteruitgang hebben, gaan iets minder snel achteruit dan ouderen waarvan dit niet bekend is. Dit geldt niet alleen als de praktijkondersteuner een aanvullend geriatrisch onderzoek doet en aanvullende zorg inzet, maar ook als de huisarts alleen de gebruikelijke zorg voor de gevonden problemen levert.
Bleijenberg et al. vergeleken drie verschillende typen zorg bij 3092 ouderen (60+) in 35 praktijken. Zij keken naar ouderen die volgens routinezorgdata ‘kwetsbaar’ waren, vijf of meer medicijnen per dag gebruikten of drie jaar of langer geen contact met de huisarts hadden. Na randomisatie op praktijkniveau werd in elf praktijken aan de huisarts teruggekoppeld wie deze ouderen waren. De huisarts verleende vervolgens zorg voor de gevonden problemen volgens bestaande protocollen. In dertien praktijken deed de praktijkondersteuner aanvullend geriatrisch onderzoek met de Groningen Frailty Indicator. Als uit dit aanvullende onderzoek ook bleek dat de oudere kwetsbaar was, werd uitgebreide zorg opgestart. Bij de laatste elf praktijken werden de resultaten van de screening niet aan de huisarts teruggekoppeld en verleende de huisarts de gebruikelijke zorg. Ouderen aan wie de huisarts de gebruikelijke zorg verleende, waren in een jaar meer achteruitgegaan in functioneren in ADL (Katz-15) dan de andere twee groepen. Dit verschil was klein, maar statistisch significant. De klinische relevantie is onduidelijk. Er werd geen verschil gevonden in kwaliteit van leven en tevredenheid over de zorg.
De onderzoekers pleiten ervoor in vervolgonderzoek aandacht te besteden aan de identificatie van ouderen die optimaal profiteren van dergelijke interventies. Ook stellen zij voor meer aandacht te wijden aan het afstemmen van interventies op individuele behoeften van ouderen.
Sophie van Blijswijk
Literatuur
- 1.Bleijenberg N, et al. Effectiveness of a proactive primary care program on preserving daily functioning of older people: a cluster randomized controlled trial. J Am Geriatr Soc 2016;64:1779-88.
Reacties
Er zijn nog geen reacties.
