Wij danken collegae Van Weel et al. voor hun reactie. Hun conclusie is dat waakzaamheid ten aanzien van overbehandeling met antidepressiva geboden blijft. Wij zijn het daarmee niet oneens. Van Weel et al. stellen echter ook dat onze titel en conclusie deze waakzaamheid zouden verminderen. Daarmee zijn wij het niet eens. Wij hebben onze titel bewust gekozen omdat die onze bevinding (dat er in tegenstelling tot wat de afgelopen jaren vaak is beweerd, nauwelijks sprake is van overbehandeling met antidepressiva) correct weergeeft.
Uit ons onderzoek blijkt dat huisartsen in bijna alle gevallen antidepressiva gerechtvaardigd voorschrijven, dat wil zeggen in overeenstemming met de vigerende NHG-Standaard Depressie uit 2003. Wij onderscheiden daarbij gerechtvaardigd gebruik in (zeker) gerechtvaardigd en mogelijk gerechtvaardigd, waarbij mogelijk gerechtvaardigd gebruik (in de meeste gevallen) een onderhoudsbehandeling betreft als vervolg op een in elk geval gerechtvaardigde indicatie in het verleden. Wij baseerden dit onderscheid op de ruime indicatie die de NHG-Standaard geeft, zowel voor initiatie van behandeling met een antidepressivum als voor onderhoudsbehandeling.
Het door Van Weel et al. aangehaalde onderzoek van Volkers et al., dat concludeert dat huisartsen beredeneerd antidepressiva voorschrijven maar wel snel tot voorschrijven geneigd zijn, betrof een vergelijking met de toen geldende NHG-Standaard uit 1994 die meer terughoudendheid adviseerde dan de NHG-Standaard van 2003.
De meest recente update van de multidisciplinaire richtlijn depressie stelt overigens de indicatie voor gebruik van antidepressiva weer veel strikter, geleid door nieuwe inzichten dat antidepressiva bij mildere depressie onnodig en mogelijk ook onwerkzaam zijn. De verwachting is dat deze nieuwe inzichten ook een plaats zullen krijgen in de komende herziening van de NHG-Standaard. Het wordt dan belangrijk via bijbehorende voorlichting en nascholing huisartsen daarover goed te informeren, opdat ze ook deze nieuwe inzichten zullen gaan volgen.