Sinds jaar en dag tracht de geneesmiddelenindustrie het voorschrijfgedrag van artsen te beïnvloeden. In de Verenigde Staten was het jarenlang zeer gewoon om daar al tijdens hun opleiding mee te starten. Het overgrote merendeel van de geneeskundestudenten frequenteerde lunches op kosten van de industrie en accepteerde andere cadeautjes die geen enkele educatieve functie hadden. De studenten legitimeerden dergelijk gedrag door te wijzen op hun beperkte budget en opleiders beschouwden hun contacten met de industrie als een welkome aanvulling op het eigen onderwijsprogramma. De laatste jaren is er echter een meer sceptische wind ten aanzien van contacten van de industrie met de aankomende artsen gaan waaien en namen diverse opleidingsinstituten maatregelen om deze te beperken.
Amerikaanse onderzoekers publiceerden recent een opmerkelijk onderzoek waaruit blijkt dat dit meer restrictieve beleid daadwerkelijk het voorschrijfgedrag kan beïnvloeden. Ze selecteerden artsen die afgestudeerd waren aan instituten die in 2004 een dergelijk beleid hadden ingevoerd en bekeken in hoeverre het voorschrijfgedrag van voor- en nadien afgestudeerden ten aanzien van enkele nieuwe psychotrope middelen van elkaar verschilde. Ze kozen daartoe nieuwe geneesmiddelen die waren toegevoegd aan reeds bekende geneesmiddelgroepen zonder dat ze evidente voordelen bezitten. Om uit te sluiten dat eventuele verschillen in voorschrijfgedrag het gevolg zijn van meer algemene veranderingen in de tijdgeest, werd tevens naar de prescriptiecijfers van artsen gekeken die waren afgestudeerd aan een opleiding die pas recent beperkingen in de contacten met de industrie hebben ingevoerd.
Eindpunt was de waarschijnlijkheid dat de diverse groepen artsen zouden kiezen voor nieuw op de markt gezette en door de fabrikant gepromote middelen. Artsen van een opleiding met een restrictief beleid waren minder geneigd lisdexamfetamine te verkiezen boven oudere stimulantia (oddsratio 0,44; 95%-BI 0,22-0,88). Een vergelijkbaar verschil werd gezien voor het antipsychoticum paliperidon (OR 0,25; 95%-BI 0,79-0,85). Ten aanzien van het derde middel, het antidepressivum desvenlafaxine, kon geen verschil in voorschrijfgedrag worden aangetoond. De verschillen waren ook aanwezig bij vergelijking met het voorschrijfgedrag van afgestudeerden aan instellingen die pas jaren later tot beperking van industriёle contacten waren overgegaan. Naarmate afgestudeerden langer aan een restrictief beleid ten aanzien van student-industriecontacten onderworpen waren en het beleid van de instelling hierin strenger was, waren de verschillen groter.
Tjerk Wiersma
Literatuur
- 1.King M, et al. Medical school gift restriction policies and physician prescribing of newly marketed psychotropic medications; difference-in differences analysis. BMJ 2013;346: f264.
- 2.Kesselheim AS. Drug company gifts to medical students: the hidden curriculum [Editorial]. BMJ 2013;346:f1113.
Reacties
Er zijn nog geen reacties.
