Antioxidanten verlagen het risico op een hartinfarct niet

Nederlandse onderzoekers maakten gebruik van 3 grote, openbare, genetische databases (CARDIoGRAMplusC4D, UK Biobank en FinnGen) met in totaal 93.230 patiënten en 674.891 controlepatiënten. Zij keken naar 5 antioxidanten (vitamine C, vitamine E, bètacaroteen, lycopeen en retinol, inclusief hun afgeleiden). Het samengestelde eindpunt was het risico op ‘coronary heart disease’ (onder andere myocardinfarct, angina pectoris, acute en chronisch ischemische hartziekte). De onderzoekers vergeleken gezonde controlepatiënten met patiënten die een hartinfarct hadden doorgemaakt. Daarbij maakten zij gebruik van genetische variatie in het antioxidantengehalte in het bloed van patiënten. In een meta-analyse keken ze naar verschillende serum-antioxidantenniveaus en het risico op een hartinfarct. Daarbij gebruikten zij mendeliaanse randomisatie, die de sterke kant van randomisatie combineert met een lange follow-up.  De resultaten lieten zien dat geen enkele antioxidant het risico op het krijgen van een coronair hartinfarct verlaagt: vitamine C OR 1,0 (95%-BI 0,99 tot 1,00), vitamine E OR 0,93 (95%-BI 0,82 tot 1,06), bètacaroteen OR 1,03 (95%-BI 0,97 tot 1,10), lycopeen OR 1,02 (95%-BI 0,99 tot 1,06) en retinol OR 0,94 (95%-BI 0,63 tot 1,41). 

Een beperking van het onderzoek is dat werd gekeken naar een lineair verband met afgeleide waardes voor hoge serumconcentratie van antioxidanten, waardoor een non-lineair verband niet is uitgesloten. Verder is een effect bij subgroepen niet uitgesloten. 

Het onderzoek bevestigt de uitblijvende resultaten van eerder gerandomiseerd onderzoek naar antioxidanten. De onderzoekers concluderen dat het gebruik van extra antioxidanten niet bijdraagt aan het voorkomen van een hartinfarct.