“Op drie manieren: via onderzoek, het uitdragen van best practices en via deelname aan het maatschappelijk debat. Met onderzoek willen we nagaan hoe je als huisarts kunt bijdragen aan het verminderen van gezondheidsachterstanden. En tegelijkertijd tevredener kunt zijn over de zorg die je levert. Een van de dingen die ik wil onderzoeken is of een sociale professional in de praktijk handig is. Vergelijkbaar met de POH voor chronisch zieken of psychische zorg, maar dan op het sociale vlak.
We hebben al de nodige aandacht gegeven aan bewezen succesvolle strategieën. Zo hebben Eldine Oosterberg en ik vorig jaar een boek gepubliceerd (Zorg voor laaggeletterden, migranten en sociaal kwetsbaren in de huisartsenpraktijk/red.), een gezamenlijke uitgave van het NHG en Pharos.
In nascholing en de basis- en huisartsenopleiding komt het onderwerp steeds meer aan bod, onder andere dankzij de samenwerking binnen de NHG-werkgroep Diversiteit & Global Health (DIGH), waarin alle huisartsenopleidingen vertegenwoordigd zijn, samen met achterstandsfondsen en organisaties van migrantenhuisartsen.
Overkoepelend is het van belang dat we alle kennis die we al hebben beter verwerken in bestaande richtlijnen, (NHG-)standaarden en kwaliteitsmeetinstrumenten. Zo houdt de praktijkaccreditatie nog nauwelijks rekening met laagopgeleiden of migranten. Zij kunnen de ingewikkelde vragenlijsten niet invullen. Dat moet beter kunnen.”