Huisartsen leren nog steeds dat nodeloos onderzoek bij patiënten ongewenst is vanwege het gevaar van somatische fixatie: door dergelijk onderzoek worden mensen alleen maar banger en meer afhankelijk van medische zorg. Is die veronderstelling juist? Blijkbaar niet altijd: het onderzoek van Howard et al. laat het tegendeel zien. In dit gerandomiseerde onderzoek gaat het om 150 patiënten die met chronische hoofdpijn verwezen waren naar een hoofdpijnkliniek. Van de 150 patiënten kregen er 76 een MRI van de hersenen en 74 de gewone behandeling. De patiënten werden 1 jaar gevolgd. Bij elke patiënt werd bovendien de mate van depressiviteit vastgesteld. Na 3 maanden bleek dat degenen die een MRI gehad hadden, significant gerustgestelder waren dan degenen die geen MRI gehad hadden. Na 1 jaar was er wat dit betreft geen verschil meer. Het aantal bezoeken aan neuroloog of psychiater was na 1 jaar significant hoger bij degenen die geen MRI gehad hadden. Patiënten die een MRI kregen, waren nadien niet angstiger. Patiënten die depressief waren en die een MRI kregen, hadden na 1 jaar een lagere medische consumptie dan patiënten die depressief waren en geen MRI kregen. Bovendien steeg het aantal scans van andere lichaamsdelen bij de depressieve patiënten die aanvankelijk geen MRI kregen. Het aanbieden van een MRI bij chronische hoofdpijn heeft weinig tot geen invloed op angst en veel invloed op de medische consumptie. De invloed op de medische consumptie is anders dan verwacht volgens de theorie van de somatische fixatie. (PL)
Reacties
Er zijn nog geen reacties.
