In deze H&W treft u een LTA (landelijke transmurale afspraak) aan. Dat is niet de gewoonte, maar voor de nieren maken we een uitzondering. Reden is dat aan deze LTA geen NHG-Standaard ten grondslag ligt. De LTA draagt daarom deels ook het karakter van een standaard: uitgebreide motivatie voor de gemaakte keuzes en een uitgebreid notenapparaat. Het mooie van deze LTA is dat de huisarts nu tenminste houvast heeft bij het opsporen en behandelen van nierschade en bij het trachten om terminale nierschade te voorkomen. Indicaties voor behandeling en verwijzing zijn nauwkeurig omschreven, evenals de diagnostiek. Microalbuminurie speelt daarbij slechts een geringe rol en leidt tot controleren, nooit tot een interventie. Pas bij forse toename of bij langdurig persisterende microalbuminurie bij adequaat behandelde hypertensie of diabetes kan consultatie van een nefroloog nuttig zijn. Bevestigde proteïnurie is altijd een reden voor directe verwijzing, want dat is een indicator voor versnelde achteruitgang. Dit komt gelukkig zelden voor.
Behandeling
Deze LTA geeft anderzijds ook wel reden tot somberheid, want wat hebben we (en dan bedoel ik huisartsen en nefrologen) de patiënt nu eigenlijk helemaal te bieden? Zeker, bij diabetes mellitus en een gestoorde nierfunctie is aangetoond dat ACE-remming of angiotensine-II-blokkers het risico op terminaal nierfalen en het cardiovasculair risico verminderen. Of dat ook het geval is bij hypertensie is nog nooit overtuigend aangetoond, laat staan bij mensen die verder gezond zijn. Maar gelukkig gaan we deze doelgroep dan ook niet testen. Opsporing van (micro)albuminurie beperkt zich tot cardiovasculair risicomanagement en diabetes mellitus (en natuurlijk de gewone huisartsgeneeskundige diagnostiek bij verdenking op nierziekte). Veel belangrijker lijkt het om geen verdere schade toe te brengen (bijvoorbeeld door het niet voorschrijven van NSAID’s) en de dosering van geneesmiddelen goed te monitoren. En daarin zit waarschijnlijk het grootste belang voor de huisarts: codeer nierfunctieverlies goed in het EMD, zodat de medicatiebewaking ook werkelijk goed kan functioneren. En nog even ter geruststelling: in de LTA staat geen woord over het nuttige effect van water. Hoewel sommige fabrikanten ons anders willen doen geloven, water heeft geen enkel nuttig effect op de nier. Een tekort daaraan wel, maar dat is een heel ander verhaal.
Antibiotica
Voorts vindt u in deze H&W een tweetal bijdragen en een commentaar over het gebruik van antibiotica. Opmerkelijk is dat wij Nederlanders altijd denken dat wij het meest spaarzame volkje zijn als het gaat om het voorschrijven van antibiotica. Deze mythe wordt ontmaskerd; we doen het gewoon gemiddeld en dus veel te vaak. Daarom is de uitkomst van het onderzoek van Cals zo interessant. Als je huisartsen leert nee te zeggen en voorlichting te geven daalt het voorschrijven van antibiotica dramatisch. Geef je ze daarbij ook nog de mogelijkheid om een CRP-bepaling in eigen beheer te doen, dan daalt het aantal voorschriften nog verder. Mogelijk ligt hier een mooie kans voor onze minister om te bezuinigen op de receptuur. Investeer in de huisartsenpraktijk! Dat is een veel sympathieker methode dan (dreigen met) allerlei financiële kortingen. Henk van Weert
Reacties
Er zijn nog geen reacties
