Kristel van Asselt

Veel patiënten met kanker vinden het prettig wanneer hun huisarts betrokken is bij de nazorg. Volgens het NHG behoort dergelijke nazorg ook tot de taken van de huisarts. Het is nog de vraag of huisartsen ook oncologische nacontroles zouden kunnen doen. Zijn dergelijke nacontroles door huisartsen effectief? En hoe denken patiënten en huisartsen hierover?

De in 1957 opgerichte NHG-Commissie Wetenschappelijk Onderzoek (CWO) hield in haar ruim 60-jarige bestaan meer dan 600 maandelijkse bijeenkomsten. Wat droeg de commissie bij aan de ontwikkeling van de huisartsgeneeskunde, wat heeft zij de leden gebracht en wat kan zij betekenen voor de toekomst van de huisartsgeneeskunde? Wij rubriceerden de proefschriften van huidige en voormalige CWO-leden en interviewden een aantal van hen.

Oncologische nacontroles en nazorg vinden gewoonlijk in de tweede lijn plaats. Door hun persoonsgerichte werkwijze zouden huisartsen in sommige opzichten een verbetering in de kwaliteit van nazorg kunnen geven. Uit ons onderzoek bleken eerste- en tweedelijnszorg vergelijkbare effecten te hebben op klinische uitkomsten (zoals overleving en aantal vastgestelde recidieven) en door de patiënt gerapporteerde uitkomsten na kanker (bijvoorbeeld kwaliteit van leven en symptomen). We zagen wel kleine verschillen in gedocumenteerde en zelfgerapporteerde follow-up, maar die waren niet relevant. Eerstelijnszorg is daarom in een aantal gevallen een alternatief voor tweedelijnszorg.

Huisartsen en specialisten in Brielle organiseren nazorg in de eerste lijn voor patiënten die behandeld zijn voor kanker. Maandelijkse oncologiebijeenkomsten maken deel uit van het project.