Nieuws

Veel huisartsen willen duurzamere zorg leveren, maar zijn vaak terughoudend omdat ze vrezen dat dit ten koste gaat van de arts-patiëntrelatie. Dit onderzoek laat zien dat duurzamere behandelopties gepaard gaan met gelijke patiënttevredenheid en dat patiënten openstaan voor duurzame huisartsenzorg.

De huisarts lijkt steeds vaker van alle markten thuis te moeten zijn: van spoedeisende tandzorg tot begeleiding bij kanker. Maar wat hoort écht thuis in de huisartsenpraktijk – en wat (liever) niet? In het septembernummer van Huisarts en Wetenschap staat passende zorg centraal, met bijzondere aandacht voor samenwerking, taakdifferentiatie en de grenzen van het vak. Een greep uit 6 artikelen die aanzetten tot reflectie én praktische verbetering.

Waar denk jij aan bij de juiste zorg op de juiste plek? Gesprekken met meneer Yuksel over de behandeling van zijn maagkanker? Behandeling van de urine-incontinentie van mevrouw Jansen in de huisartsenpraktijk? Tandheelkundige spoedzorg op de HAP? De juiste zorg op de juiste plek is een landelijke beweging om onnodig dure of overbodige zorg te voorkomen.

Wanneer is bloedonderzoek bij kinderen met aanhoudende moeheid zinvol? Voor huisartsen ontbreken duidelijke richtlijnen hierover. Tegelijkertijd maken ouders zich zorgen en zoeken geruststelling. Dit maakt de afweging – wel of geen bloedonderzoek – complex. Een kwalitatief onderzoek kijkt naar de ervaringen en voorkeuren van huisartsen en hun patiënten.

Dyspneu is een veelvoorkomende reden om contact op te nemen met de huisartsenpost. De triage is echter complex omdat dyspneu uiteenlopende oorzaken kan hebben. Een onderzoek suggereert dat wanneer de onderzoeker bij een patiënt een niet-pluisgevoel vaststelde, de kans op een onderliggende levensbedreigende aandoening groter was.

In april 2021 publiceerde H&W het artikel ‘Geen voorkeur voor injectie bij vitamine B12-tekort.’ Uit de literatuur blijkt dat orale behandeling de vitamine B12-spiegel net zo goed verhoogt als intramusculaire injecties. Dit vormt de basis van het advies uit de NHG-Standaard dat tabletten de voorkeur hebben

Op de huisartsenpost kent men vaker een hoge urgentie toe wanneer iemand anders belt voor een patiënt met symptomen die wijzen op een acuut coronair syndroom (ACS), dan wanneer de patiënt zelf belt. In het eerste geval is het risico op ACS ook 2 maal zo hoog. Dat blijkt uit een cross-sectioneel onderzoek.

In juni 2024 is het artikel Zwangerschapsregistratie en medicatiebewaking gepubliceerd. Dit onderzoek ging over het niet registreren van zwangerschappen in het HIS. In een derde van de gevallen blijken huisartsen dit niet te doen, wat kan leiden tot het voorschrijven van medicatie die schadelijk kan zijn tijdens de zwangerschap. Opvallend is dat ook wanneer de zwangerschap wél geregistreerd stond, huisartsen soms teratogene medicatie voorschreven.

Schouderpijn komt veel voor bij volwassenen. Meer dan de helft van de patiënten houdt langer dan 6 maanden klachten. Uit een recent Nederlands preferentieonderzoek blijkt dat de meeste patiënten met schouderpijn afzien van een behandeling, tenzij het verwachte behandeleffect zeer gunstig is.

Aanhoudend irregulair vaginaal bloedverlies komt voor bij 6-18% van de gebruikers van een hormoonspiraal. Het slikken van estradiol kan endometriumregeneratie bevorderen en daardoor het bloedverlies verminderen. Een Nederlands observationeel onderzoek laat zien dat het bloedingspatroon verbetert na toevoeging van estradioltabletten gedurende 6 weken, maar het bewijs hiervoor is nog van onvoldoende kwaliteit.

Rouw bij een onvervulde kinderwens wordt nog vaak onderschat of niet herkend als verlies. Dit artikel van februari 2024 beschrijft hoe deze rouw diep kan ingrijpen in het leven, en wat de huisarts kan betekenen in het herkennen, bespreekbaar maken en begeleiden ervan.

Naast leeftijd spelen hormonale risicofactoren, genetische predispositie en leefstijl een rol bij het ontstaan van borstkanker. Een recente meta-analyse toont een verhoogd risico bij meerokende vrouwen. Het risico op borstkanker stijgt naarmate patiënten langer en/of meer meeroken.