NHG richtlijn

De herziene NHG-Behandelrichtlijn Worminfecties (voorheen: Farmacotherapeutische richtlijn) geeft aanbevelingen voor de diagnostiek en het beleid bij veelvoorkomende worminfecties: enterobiasis (‘wormpjes’), spoelwormen, zweepwormen en runderlintworm. Enterobiasis komt verreweg het meest frequent voor. Ook honden- en kattenspoelwormen en geïmporteerde worminfecties komen in de richtlijn aan bod.

Context is belangrijk in de huisartsgeneeskunde. Daarom staat context centraal tijdens de komende NHG-Wetenschapsdag op vrijdag 21 juni in Nijmegen. Benieuwd wat u kunt verwachten? Lees hieronder enkele gedachten over het belang van context.

Mede dankzij ketenzorg hebben huisartsenpraktijken de afgelopen jaren op grote schaal structurele zorg opgezet voor de preventie van hart- en vaatziekten (HVZ). De NHG-Standaard Cardiovasculair risicomanagement (CVRM) is herzien en geeft nieuwe handvatten voor het schatten van het risico en beleid bij een verhoogd risico op HVZ. Meest opvallende vernieuwingen zijn de meer gedifferentieerde streefwaarden voor bloeddruk en cholesterol, naast de toegenomen aandacht voor maatwerk, waarbij de arts het beleid in samenspraak met de patiënt vaststelt.

De NHG-Standaarden Angst en Depressie zijn op dezelfde onderwerpen gedeeltelijk herzien: het voorschrijven van selectieve serotonineheropnameremmers (SSRI’s) aan jongvolwassenen in het bijzonder en het afbouwen van SSRI’s bij volwassenen in het algemeen. De aandacht voor antidepressiva laat onverlet dat psychotherapie als behandeling bij de meeste indicaties de voorkeur heeft boven antidepressiva.

In de afgelopen jaren neemt het aantal gevallen van invasieve meningokokkenziekte veroorzaakt door de meningokok type W in Nederland toe. Om het aantal ziektevallen te beperken krijgen peuters van 14 maanden en tieners vanaf 14 jaar sinds 2018 het MenACWYvaccin aangeboden. Hieronder vindt u een selectie van een aantal veelgestelde vragen aan het NHG over invasieve meningokokkenziekte en het MenACWYvaccin.

In de herziene NHG-Behandelrichtlijn Infectieuze balanitis vanaf 12 jaar gaat het niet alleen om het beleid bij candida-balanitis, maar ook om het beleid bij (an)aerobe balanitis. Vaak volstaat het geven van adviezen over goede hygiëne van glans en voorhuid.

Een bursitis olecrani kenmerkt zich door een eenzijdige zwelling van de achterzijde van de elleboog. De oorzaak is veelal irritatie, eenmalig of langdurig, waarbij de wand van de bursa beschadigt en/of een bloeding ontstaat met als gevolg een aseptische ontsteking (niet-infectieuze bursitis). Als complicatie kan een infectie optreden, meestal door stafylokokken of streptokokken (infectieuze bursitis).

Bij gebruik van fluorochinolonen bestaat een verhoogd risico op aorta-aneurysma of aorta-dissectie. Dit komt vooral voor bij oudere mensen. Dat meldt het College ter Beoordeling van Geneesmiddelen (CBG). Deze melding betreft de geneesmiddelen ciprofloxacine, ofloxacine, levofloxacine, moxifloxacine en norfloxacine.

Farmacogenetisch onderzoek vindt in Nederland steeds vaker plaats. Huisartsen kunnen dit aanvragen. Het huisartseninformatiesysteem (HIS) kan tijdens het voorschrijven farmacogenetische adviezen geven, bijvoorbeeld om de dosering van een geneesmiddel aan te passen. De huisartsopleiding besteedt aandacht aan farmacogenetisch onderzoek. Ook patiënten kunnen komen met vragen over farmacogenetica. Dit standpunt geeft de stand van zaken weer en geeft een voorlopige plaatsbepaling van farmacogenetisch onderzoek in de huisartsenpraktijk.

De NHG-Standaard Overspanning en burn-out geeft richtlijnen voor de diagnostiek en behandeling van volwassenen met overspanning en burn-out. Deze nieuwe standaard is geschreven voor huisartsen en praktijkondersteuners geestelijke gezondheidszorg (poh-ggz).

Het fenomeen van Raynaud is een aanvalsgewijs optredende verkleuring van de vingers en tenen na blootstelling aan kou of soms stress. Het primaire fenomeen van Raynaud is idiopathisch, en het beleid is gericht op het verminderen van symptomen. Het secundaire fenomeen van Raynaud heeft een specifieke oorzaak, zoals geneesmiddelengebruik of een systemische auto-immuunaandoening. Bij het secundaire fenomeen is een specifiek beleid vereist.

In Nederland krijgt bijna ieder kind waterpokken. Het beloop is bij kinderen meestal mild en self-limiting. Bij andere groepen is het risico op een ernstig beloop met complicaties echter hoger: immuungecompromitteerden, pasgeborenen en patiënten ouder dan 12 jaar, met name zwangeren. De herziene NHG-Behandelrichtlijn Waterpokken beschrijft de preventie en behandeling van waterpokken bij deze risicogroepen.